ارتباط بین مصرف منظم گلوکزامین و خطر زوال عقل

در مطالعه اخیر منتشر شده در مجله پزشکی BMCمحققان ارتباط بین مصرف روزانه گلوکزامین و خطر ابتلا به زوال عقل جدید را ارزیابی کردند.

مطالعه: ارتباط استفاده منظم از گلوکزامین با زوال عقل اتفاقی: شواهدی از یک مطالعه کوهورت طولی و تصادفی سازی مندلی. اعتبار تصویر: Farion_O/Shutterstock.com

زمینه

اختلالات شناختی پیشرونده مشخصه در زوال عقل و کاهش ظرفیت برای انجام فعالیت های معمول، بار سلامتی را بر روی افراد آسیب دیده و سیستم های سلامت آنها افزایش می دهد. با توجه به فقدان درمان های دارویی موثر برای زوال عقل، شناسایی عوامل قابل اصلاح با اثرات محافظتی در برابر زوال عقل مورد توجه قرار گرفته است.

گلوکزامین، یک مکمل غیر معدنی و غیر ویتامینی که به طور گسترده برای درد مفاصل و استئوآرتریت مورد استفاده قرار می گیرد، خواص ضد التهابی عصبی و محافظت کننده عصبی دارد.

شایان ذکر است، یک مطالعه رابطه بین مصرف گلوکزامین و بهبود عملکرد شناختی را گزارش کرد، احتمالاً به دلیل تأثیر آن بر متابولیسم انرژی و دخالت در N-استیل گلوکوزآمینیلاسیون پروتئین‌ها. با این حال، اطلاعات در مورد رابطه بین مصرف گلوکزامین و خطر زوال عقل محدود است.

در مورد مطالعه

در مطالعه کوهورت آینده نگر، محققان خطرات ایجاد زوال عقل، زوال عقل عروقی و بیماری آلزایمر (AD) را در مصرف کنندگان و غیر مصرف کنندگان گلوکزامین به هر علتی ارزیابی کردند.

این مطالعه 55794 شرکت کننده در Biobank بریتانیا (بریتانیا) را در رده سنی 40 تا 70 سال با داده های مربوط به زوال عقل جدید و بدون سابقه زوال عقل مقایسه کرد. افراد از 22 سایت در سراسر بریتانیا، از جمله اسکاتلند، ولز، و انگلستان، از سال 2006 تا 2010 استخدام شدند.

برای آزمایش بیشتر رابطه علی بین مصرف گلوکزامین و زوال عقل، یک تجزیه و تحلیل تصادفی مندلی دو نمونه (MR) با استفاده از داده‌های سطح خلاصه مطالعه انجمن گسترده ژنوم (GWAS) انجام شد. علاوه بر این، این تیم اثرات اصلاحی احتمالی عوامل خطر شناخته شده مختلف، از جمله ژنوتیپ های آپولیپوپروتئین E (APOE ε4) برای زوال عقل را بررسی کردند.

مدل‌سازی نوع خطر متناسب کاکس انجام شد و نسبت‌های خطر (HR) محاسبه شد. داده ها برای سن، جنس، سطح تحصیلات، قومیت، تحصیلات، درآمد، شاخص محرومیت تاونسند (TDI)، شاخص توده بدنی (BMI)، مصرف میوه و سبزیجات، عادات سیگار کشیدن، مصرف الکل، فعالیت بدنی، بیماری های همراه، داروها، و مکمل های غذایی بیماری‌های همراه با استفاده از شاخص همبودی الیکساوزر ارزیابی شدند.

داده ها از طریق پرسشنامه دیجیتال، ارزیابی فیزیکی، مصاحبه حضوری و پرونده بستری و فوت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این تیم داده‌های مطالعات انجمن گسترده ژنوم را از گروه‌های مشاهده‌ای که عمدتاً اروپایی‌ها بودند، به‌دست آوردند. تشخیص ها بر اساس طبقه بندی بین المللی بیماری ها، کدهای ویرایش دهم (ICD-10) بود.

برای ارزیابی حافظه و زمان واکنش، ارزیابی دیجیتال و آزمون‌های تطبیق جفت انجام شد. این تیم 1298 نفر را که از مطالعه خارج شدند، 224 نفر با سابقه زوال عقل قبلی، 6171 نفر با اطلاعات از دست رفته در مورد مصرف گلوکزامین و 15339 فاقد داده های ژنوتیپ حذف شدند.

نتایج و بحث

در مجموع، 494814 نفر برای تجزیه و تحلیل نهایی در نظر گرفته شدند که در میان آنها میانگین سنی شرکت کنندگان 57 سال، 54 درصد زن بودند و 19 درصد (94259=n) از شرکت کنندگان مصرف گلوکزامین را در ابتدا ثبت کردند.

در طول دوره پیگیری 9 ساله (میانگین)، به ترتیب 2458، 924 و 491 مورد زوال عقل به هر علت، AD و دمانس عروقی گزارش شد. مقادیر HR برای مصرف کنندگان گلوکزامین برای زوال عقل به هر علت، دمانس عروقی و AD به ترتیب 0.8، 0.7 و 0.0 بود.

ارتباط مثبت اما معکوس بین استفاده از گلوکزامین و بیماری آلزایمر در میان شرکت کنندگان کمتر از 60 سال در مقایسه با افراد بالای 60 سال قوی تر بود، و این ارتباط توسط ژنوتیپ آپولیپوپروتئین E اصلاح نشد.

یافته های تجزیه و تحلیل تصادفی مندلی تک متغیره نشان دهنده ارتباط علی بین مصرف گلوکزامین و خطر کمتر زوال عقل بود. یافته‌های تجزیه و تحلیل تصادفی مندلی چند متغیره نشان داد که استفاده از گلوکزامین پس از کنترل داده‌ها برای مکمل‌های ویتامین و/یا کندرویتین و استئوآرتریت از زوال عقل جلوگیری می‌کند، با مقادیر HR برای زوال عقل هر علتی، دمانس عروقی و AD به ترتیب 0.9، 0.7 و 0.8.

تجزیه و تحلیل تک متغیره، وزن واریانس معکوس چند متغیره (MV-IVW)، و تجزیه و تحلیل حساسیت یافته های مشابهی را به همراه داشت. به استثنای افرادی که نتایج را طی دو سال پس از پیگیری گزارش کردند، افرادی که از کندرویتین استفاده می‌کردند، و کسانی که اطلاعات از دست رفته داشتند، ارتباط بین مصرف گلوکزامین و زوال عقل، دمانس عروقی و AD همچنان ادامه داشت.

در دوره پیگیری، در بین افراد بدون زوال عقل، 19763، 19654 و 19082 مرگ به‌ترتیب به‌عنوان رویدادهای رقابتی برای دمانس عروقی، AD و دمانس همه‌علتی گزارش شد. یافته‌های تحلیل ریسک‌های رقابتی با مدل‌سازی نوع خطر متناسب کاکس سازگار بود.

گلوکزامین با عبور از سد خونی مغزی (BBB)، ممکن است وارد هیپوکامپ، قشر و مخطط شود. تأثیر قوی‌تر گلوکزامین بر بیماران مبتلا به AD در سن کمتر از 60 سال، در مقایسه با افراد مسن، ممکن است با پیشرفت تدریجی آتروفی هیپوکامپ و کاهش تراکم قشر مغز با افزایش سن، کاهش تعداد گیرنده‌های غشای سلولی مغز، و کاهش حساسیت به داروها مرتبط باشد. .

گلوکزامین ممکن است با کاهش گلیکولیز، افزایش کاتابولیسم اسیدهای آمینه، رژیم های کم کربوهیدرات را شبیه سازی کند و ممکن است دیس بیوز میکروبی روده را معکوس کند.

نتیجه گیری

به طور کلی، یافته‌های مطالعه شواهدی را برای روابط علی بالقوه بین مصرف گلوکزامین و خطر کمتر زوال عقل ارائه می‌کند. مصرف روزانه گلوکزامین با 15.0 درصد کمتر خطر زوال عقل به هر علتی، 17.0 درصد برای بیماری آلزایمر و 26.0 درصد برای زوال عقل عروقی همراه بود. ژنوتیپ APOE ارتباط را تغییر نداد.

استفاده از گلوکزامین با بهبود عملکردهای شناختی همراه بود، با نمره استدلال بالاتر و سرعت واکنش سریعتر در میان مصرف کنندگان گلوکزامین در مقایسه با افراد غیر مصرف کننده. گلوکزامین همچنین ممکن است از زوال عقل جلوگیری کند، صرف نظر از مکمل کندرویتین. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs) باید در آینده انجام شود تا یافته‌های مطالعه تأیید شود.