زنان باردار اغلب از فراموشی و از دست دادن تمرکز خود خجالت می کشند، اما شاید لازم نباشد. یک مطالعه جدید نشان داده است که “مغز بارداری” واقعی است و به دلیل تغییرات در ساختار مغز در زنان باردار اتفاق می افتد.
مه مغزی که در دوران بارداری تجربه می‌شود احتمالاً بخشی از یک برنامه بزرگتر برای پیوند مادر با نوزاد است، این مطالعه در مجله منتشر شده است. ارتباطات طبیعت، یافت شد.
محققان ارتباط قوی بین افزایش سطح هورمون های بارداری و تغییرات در ساختار عصبی در مناطق خاصی از مغز پیدا کردند.
این پدیده که اغلب به عنوان “مغز نوزاد”، “مومنزیا” یا “مغز مادر” شناخته می شود، بسیار رایج است. با این حال، اندازه گیری اثرات آن به عنوان یک مانع علمی ثابت شده است.
نویسنده اصلی، السلین هوکزما، عصب شناس دانشگاه لیدن، در مطالعات قبلی خود روی این جنبه کار کرده است.
در مطالعه ای در سال 2016، هوکزما یافت از دست دادن قابل توجه ماده خاکستری در دوران بارداری وجود داشت.
“در دوران بارداری، یک زن در معرض سیل بی نظیر هورمون ها قرار می گیرد.” هوکزما در سال 2020 گفت. این محقق برای ادامه تحقیقات در این زمینه در آن سال مبلغ 1.5 میلیون یورو کمک مالی شورای تحقیقات اروپا دریافت کرد.
هوکزما همچنین گفت: “مطالعات روی حیوانات نشان داده است که این هورمون ها باعث ایجاد تغییرات گسترده در مغز و رفتار مادر می شوند. در مطالعات قبلی ما کشف کردیم که بارداری تغییرات طولانی مدت در ساختار مغز انسان ایجاد می کند.” ScienceAlerتی
در جدیدترین مطالعه، هوکزما و همکارانش از اسکن MRI برای نقشه برداری از مغز 40 زن استفاده کردند. اسکن‌ها قبل از بارداری و همچنین قبل و بعد از تولد از جمله یک سال پس از زایمان گرفته شده است.
سپس اسکن ها با 40 زن که در آن زمان باردار نبودند مقایسه شد.
علاوه بر این، نمونه ادرار هر دو تا چهار هفته یک بار از گروه باردار برای ارزیابی سطح هورمون جمع آوری شد.
این مطالعه بیشتر با نظرسنجی ها و پرسشنامه ها برای تجزیه و تحلیل رفتارهای لانه سازی، الگوهای خواب و سطوح پریشانی روانی پشتیبانی شد.
نتایج، بر اساس 28 شرکت کننده که مطالعه را تکمیل کردند، شواهدی را ارائه کرد که حاملگی الگوی شبکه‌سازی مغز را تغییر می‌دهد. به گفته این رسانه، این تغییر در شبکه حالت پیش‌فرض، منطقه‌ای که با تفکر و رویاپردازی مرتبط است، مهم‌ترین است.
نویسندگان در این مقاله نوشتند: «این یافته‌ها نشان می‌دهد که تغییرات عصبی بارداری ممکن است طرحی را ارائه دهد که توسعه بعدی رابطه مادر و نوزاد را تسهیل می‌کند، که به طور بالقوه می‌تواند با تعامل با نوزاد بیشتر تقویت شود».
مسلماً یافتن یک پیوند واضح در این مطالعات دشوار است و این یافته‌ها را ماهیت حدسی می‌کند. با این حال، مطالعات بیشتر با حجم نمونه بزرگتر و ابزارهای تحلیلی بهتر به درک این تغییرات در سطح سلولی کمک خواهد کرد.
یک چیز قطعی است، زنان باردار دفعه بعد که بیرون می‌روند باید کمی سست شوند. بالاخره کنترلی روی آن ندارند.
