تحلیل: چگونه ایالات متحده در هزینه های بهداشت عمومی در جنگ با تروریسم سرمایه گذاری کرد

در اینجا یک اقدام مهم برای پاسخ فاجعه بارانه سال 2020 کشورمان وجود دارد: به مدت 20 سال ، ما در مبارزه با تروریسم انسانی جلب توجه و هزینه کرده ایم و فراموش کرده ایم که تروریسم طبیعت به همان اندازه کشنده است ، و مستحق آماده سازی برابر هستیم.

امروز ، با بیش از 545،000 مرگ ناشی از حفره در ایالات متحده، من امیدوارم که هنگامی که جنگ دهه ها علیه تروریسم را دنبال می کردیم ، هزینه کلان اجازه دادن به ساختار بهداشت عمومی خود را یاد بگیریم. به آرامی ، و هیچ کس توجه زیادی نمی کند ، در اینجا چگونگی اتفاق افتاده است.

پس از وحشت 11 سپتامبر و حملات پودر سیاه زخم که به دنبال آن رخ داد ، ایالات متحده به سرعت زیرساخت های عظیمی را برای سرکوب و مبارزه با تروریسم ایجاد کرد که بیشتر در تهدیدهای بازیگران بین المللی بود. در عرض چند هفته ، کنگره قانون میهن پرستی را تصویب کرد. این وزارت امنیت داخلی و سازمان ایمنی حمل و نقل، که به تنهایی بودجه سالانه نزدیک به 8 میلیارد دلار ، از جمله ، برای غربالگری فشرده در فرودگاه ها دارد.

حتی شهرستانهای نسبتاً دورافتاده با تجهیزات نظامی مانند تأمین می شدند. به عنوان یک خبرنگار که گزارش انتخابات 2004 را پوشش می داد ، به یاد می آورم که از دیدن Humvees و سربازان با زره پوش در نمایشگاه های شهرستان در غرب میانه شوکه شده بودم ، هرچند هدف تروریستی بعید به نظر می رسید. در سال های پس از آن ، تروریست ها با خود مواد منفجره حمل می کردند کفش و زیر شلواری در پروازها منجر به غربالگری و توجه بیشتر شد.

متأسفانه ، بخش عمده ای از آن تمرکز و سرمایه گذاری به ضرر بهداشت عمومی بود. دکتر تام فریدن ، کمیسیونر سابق FDA ، “فقط این مقدار پول وجود دارد و بنابراین اگر یک چیز بیشتر بخرید ، باید چیز دیگری کمتر بخرید.” اشاره شد در توضیح یک دلیل ، دولت فدرال انبار عظیمی از واکسن سیاه زخم داشت ، اما در هنگام برخورد covid-19 دستگاه تهویه کافی نبود.

با سخت شدن دفاع ما در برابر تروریسم بین المللی و بیوتروریسم ، دفاع ما در برابر بیماری های عفونی کوچک شد.

اگرچه بسیاری از کارشناسان بهداشت عمومی نسبت به بیماریهای همه گیر احتمالی ابراز ناراحتی می کردند ، اما جلب توجه قانونگذاران کار سختی بود. به هر حال ، در اواخر دهه 1990 ، داروهایی برای مبارزه با HIV / AIDS وجود داشت. آنفولانزا؟ واکسن وجود دارد. بیماری های عفونی؟ تصور شده به عنوان فتح شده.

تا حدی به همین دلیل است که دو منبع بزرگ پول پس از 11 سپتامبر تأسیس شده است – برنامه آمادگی اضطراری بهداشت عمومی و برنامه آمادگی بیمارستان – به تدریج دور شدند

بودجه فدرال برای آمادگی بهداشت عمومی ایالتی ، محلی و قبیله ای کاهش یافت 940 میلیون دلار در سال 2002 تا 675 میلیون دلار در سال 2019، طبق گزارشی از سوی Trust for America’s Health ، یک گروه تحقیقاتی غیرحزبی. هنگامی که رکود اقتصادی در سال 2008 بودجه های دولت را کاهش داد ، پول برای حمایت از سایر خدمات دوباره از برنامه های بهداشت عمومی هدایت شد.

قانون مراقبت مقرون به صرفه صندوق پیشگیری و بهداشت عمومی را تأسیس کرد ، وعده داده شده است که سرمایه گذاری سالانه حدود 2 میلیارد دلار سالانه باشد. اما آن گلدان به نصف کاهش یافت توسط دولت اوباما و کنگره برای پرداخت سایر اولویت ها.

سال گذشته که ویروس کشنده ای وارد سواحل ما شد ، تقریباً دو سوم آمریکایی ها در شهرستانهایی زندگی می کردند که بیش از دو برابر هزینه های خود را صرف خدمات پلیس می کنند ، که شامل بهداشت عمومی ، طبق تحقیق توسط KHN و آسوشیتدپرس.

از سال 2010 ، هزینه های بخش های بهداشت محلی 18 درصد کاهش یافته و حداقل 38000 شغل بهداشت عمومی ایالتی و محلی از رکود اقتصادی سال 2008 ناپدید شده اند. هنگام ابتلا به بیماری covid ، حدود 75٪ از شهرستانها هیچ متخصص اپیدمیولوژیستی برای پیگیری بیماری نداشتند.

کشورهایی مانند کره جنوبی و تایوان به محض شروع همه گیری ، واکنش سریع و تهاجمی بهداشت عمومی را ترتیب دادند. آزمایش ، ردیابی تماس و قرنطینه به کنترل شیوع و مرگ کمک کرد – همانطور که سیستم های ملی خوبی نیز برای این کار انجام دادند سوابق الکترونیکی سلامت. در کره جنوبی ، یک کشور 51 میلیون نفری ، حدود 1600 نفر جان خود را از دست داده اند. در تایوان ، 26 میلیون نفر جمعیت ، تعداد تلفات انباشته 10 نفر است.

ردیابی تماس و قرنطینه کردن افراد – بسیاری از آنها را می گیرد. پیگیری گسترش محلی ، اپیدمیولوژیست ها و نرم افزارها را می گیرد. سالها بود که بسیاری از بخشهای بهداشت در ایالات متحده لنگ می زدند ، و یک کارکنان اسکلت متکی به دستگاههای نمابر بودند. و به یاد داشته باشید ، آن بخشهای محلی اغلب رستورانها را نیز مورد بازرسی قرار می دهند ، آب را آزمایش می کنند و واکسنهای مربوط به کودکان را می دهند.

بله ، دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریکا ، با دروغ و انکار و کنار گذاشتن کارشناسان برجسته پزشکی دولت ، واکنش آمریکا را بسیار بدتر کرد. اما کمبود آژانس های بهداشت عمومی کافی و پرسنل کافی در بیشتر کشور ، واکنش هدفمند و سریع را به احتمال زیاد غیرممکن کرد.

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها ، آژانس بهداشت عمومی ملی ، به عنوان سنگر تخصص علمی بین المللی در نظر گرفته شده است ، اما این همیشه ترجمه نمی کند به یک کار بهداشت عمومی خوب در زمین (فلج اطفال با یک کار واکسیناسیون تا حد زیادی از بین رفت سازمان یافته توسط بنیادهای خیریه.)

هزینه های انسانی ناشی از همه گیری غیر قابل محاسبه است. و جبران هزینه های کامل مالی از دست دادن شغل ، تعطیلی مشاغل ، بیش از 5 تریلیون دلار کمک فدرال برای مهار فاجعه ، هزینه هایی که ممکن است برای سرمایه گذاری های طولانی مدت در آموزش و محیط زیست هزینه شده باشد ، سالها طول خواهد کشید.

فاجعه این است که اگر در اوایل سال 2020 زیرساخت های بهداشتی و بهداشتی قوی و کارا وجود داشته باشد ، می توان از بخش بزرگی از این درد جلوگیری کرد. این سرمایه گذاری ، در مقایسه با هزینه های صرف شده در یک سال گذشته ، یک معامله بود – نه برای بار مالی را به خوبی در آینده ذکر کنید.

برخی از کارشناسان تخمین زده اند که ملت دارای یک کسری 250،000 کارگر بهداشت عمومی. این تعداد افراد است که در DHS کار می کنند، اکنون سومین آژانس بزرگ در سطح کابینه است. اما این کسری ها بسیار فراتر از تعداد کارکنان است.

CDC و بخشهای بهداشت عمومی محلی باید به همان سطح ابزار پیشرفته مجهز باشند که مثلاً برای غربالگران فرودگاه ارائه می شود. حتی اگر دولت فدرال هزینه کرد 36 میلیارد دلار برای دیجیتالی کردن سوابق پزشکی، ما هنوز یک پایگاه داده دیجیتال ملی یکنواخت نداریم که بتواند افرادی را که واکسن می زنند ردیابی کند.

با عملیات Warp Speed ​​و خریدهای خصوصی ، ایالات متحده به ساخت واکسن های جدید شگفت انگیز کمک کرد و راهی برای خروج از بیماری همه گیر هموار کرد. در دسامبر گذشته دولت این کار را کرد 12.4 میلیارد دلار برای شلیک هزینه کرد، و دولت بایدن خریداری کرده است چند صد میلیون دوز بیشتر ، به امید واکسینه کردن بیشتر آمریکایی ها تا تابستان.

این یک موفقیت بزرگ است. اما اگر مقداری از این پول طی دهه های گذشته صرف بهداشت عمومی شده بود ، اینقدر ناامید می شدیم؟ همه گیری یادآوری است که تروریسم طبیعت را نمی توان نادیده گرفت و سیستم بهداشت عمومی ما نیاز به بازسازی و گسترش دارد.