درمان دوگانه پس از نوع متداول جراحی قلب، هم سود و هم خطر دارد

تجزیه و تحلیل جدید نشان می دهد که ترکیبی از دو داروی ضد پلاکت می تواند برای بیماران پس از رایج ترین نوع جراحی قلب مفید باشد. در حالی که خطر خونریزی بالقوه خطرناک را نیز افزایش می دهد. این یافته دو طرفه از Weill Cornell Medicine و محققین NewYork-Presbyterian نشان می دهد که پزشکان باید پس از این روش استفاده از این داروها را به دقت ارزیابی کنند.

در تحلیلی که در 9 آگوست در جاماتیمی به سرپرستی دکتر ماریو گائودینو، جراح بای پس عروق کرونر، داده های 1668 پیوندی را بررسی کردند که در آن جراحان از یک قطعه ورید گرفته شده از پا برای دور زدن عروق کرونر مسدود شده استفاده می کنند. با این حال، گاهی اوقات، لخته های خون در داخل ورید پیوند ایجاد می شود و جریان خون را مسدود می کند. به طور معمول، به بیماران آسپرین داده می شود. با این حال، برخی شواهد نشان می‌دهند که آسپرین همراه با یک داروی ضد پلاکتی قوی، مانند تیکاگرلور، می‌تواند به طور موثرتری از این لخته شدن جلوگیری کند.

ما دریافتیم که، بله، این درمان دوگانه به طور قابل توجهی خطر شکست پیوندها را کاهش می دهد. با این حال، برای اولین بار، ما نشان دادیم که این رویکرد همچنین خطر قابل توجهی از خونریزی مهم بالینی را به همراه دارد. بنابراین، سود بهایی دارد.”

دکتر ماریو گائودینو، استاد استفن و سوزان وایس در جراحی قلب در پزشکی ویل کورنل و جراح قلب در مرکز پزشکی نیویورک-پرسبیتریان/ویل کورنل

او گفت که روی هم رفته، این نتایج نشان می دهد که پزشکان باید تصمیمات خود را بر اساس شرایط فردی بیماران قرار دهند و از استفاده از این رویکرد برای کسانی که شرایطی دارند که آنها را در معرض خطر خونریزی قرار می دهد اجتناب کنند.

هر ساله تقریباً 300000 بیمار برای درمان عروق باریک یا مسدود شده که عضله قلب را از خون غنی از اکسیژن محروم می کند، پیوند عروق کرونر انجام می دهند. در بیش از 90 درصد از این روش‌ها، جراحان از یکی از سیاهرگ‌های صافن بیمار پیوند می‌گیرند که خون را به سمت داخلی پاها می‌برد. با این حال، در عرض یک سال، یک چهارم این پیوندها مسدود می شوند.

برخی از مطالعات فواید دادن آسپرین و تیکاگرلور به بیماران را بررسی کرده اند، رویکردی که به عنوان درمان ضد پلاکتی دوگانه (DAPT) شناخته می شود. با این حال، این مطالعات کوچک بودند و به نتایج متناقضی رسیدند. این تیم، از جمله نویسنده اول، دکتر سیگرید سندنر، دانشجوی کارشناسی ارشد در اپیدمیولوژی بالینی در دانشکده تحصیلات تکمیلی علوم پزشکی ویل کورنل، برای دسترسی به داده‌های خام خود با محققان در چهار آزمایش از این دست تماس گرفتند. سپس تیم این داده ها را گردآوری کرد و در واقع یک مطالعه بسیار بزرگتر را ایجاد کرد که قادر به تولید نتایج قوی تر است.

آنها میزان شکست را در بیمارانی که ترکیبی از آسپرین و تیکاگرلور دریافت کردند، تقریباً 11 درصد یافتند، در حالی که انسداد در 20 درصد از پیوندها زمانی که بیماران فقط آسپرین دریافت کردند، رخ داد. با این حال، در مقایسه با آسپرین به تنهایی، DAPT حوادث خونریزی بیشتری را به همراه داشت که اگرچه به طور کلی تهدید کننده زندگی نبود، نیاز به مراقبت پزشکی داشت.

در این آزمایشات قبلی، بیماران به مدت یک سال کامل DAPT دریافت کردند. با این حال، بیشتر شکست پیوند در چند ماه اول پس از جراحی رخ می دهد. سپس، دکتر گائودینو، که همچنین مدیر دفتر کارآزمایی‌های بالینی مشترک در پزشکی ویل کورنل و نیویورک-پرسبیتریان است، امیدوار است که آسپرین و تیکاگرلور را طی یک تا سه ماه آزمایش کند تا ببیند آیا دوره کوتاه‌شده همان مزیت را با خطر کمتری دارد یا خیر. خون ریزی.