دو مطالعه جدید نشان داده اند که ویروس SARS-CoV-2 مدت ها پس از مرحله حاد عفونت در بدن انسان باقی می ماند.
مطالعات انجام شده توسط دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو (UCSF)، نشان داد که آنتی ژن های کووید تا 14 ماه پس از عفونت و بیش از دو سال در نمونه های بافتی افراد مبتلا به عفونت در خون باقی می ماند. نتایج در کنفرانس رتروویروس‌ها و عفونت‌های فرصت‌طلب (CROI) که در دنور، کلرادو برگزار شد، ارائه شد.
این دو مطالعه برخی از قوی‌ترین شواهد را ارائه می‌کنند که نشان می‌دهد آنتی‌ژن‌های کووید می‌توانند در برخی افراد باقی بمانند، حتی اگر فکر می‌کنیم آنها پاسخ‌های ایمنی طبیعی دارند. گفت دکتر مایکل پلوسو، که هر دو مطالعه را رهبری کرد.
مطالعات قبلی نشان داده‌اند که حتی اگر ویروس‌هایی مانند SARS-CoV-2 معمولاً موقتی دیده می‌شوند، برخی از قسمت‌های ویروسی می‌توانند پس از بیماری اولیه در بدن باقی بمانند. این می تواند به دلیل عوامل مرتبط با ویروس و سیستم ایمنی باشد. اگرچه این مطالعات نشان داد که اجزای SARS-CoV-2 ممکن است حتی پس از بهبودی در بدن باقی بماند، به دلیل عدم مقایسه با نمونه‌های کنترل منفی مناسب، دانش محدود بود.
“یافته‌های ما شواهد قوی ارائه می‌دهند که آنتی‌ژن‌های SARS-CoV-2 می‌توانند پس از دوره بیماری حاد باقی بمانند. مشاهده که 7 تا 13 درصد از نمونه‌های پلاسما برای بیش از یک سال پس از عفونت اولیه SARS-CoV-2 حاوی آنتی‌ژن‌های ویروسی قابل تشخیص هستند که به طور بالقوه ایمنی زا هستند، با توجه به تعداد زیادی از افراد آلوده به SARS-CoV-2 تا به امروز، پیامدهای قابل توجهی دارند. برای تعیین اینکه آیا آنتی ژن پایدار به عواقب پس از حاد مانند کووید طولانی کمک می کند، کار کنید. نوشت در چکیده مطالعه
محققان نمونه های خون 171 شرکت کننده را که عفونت کووید-19 داشتند مورد بررسی قرار دادند. آنها با استفاده از یک آزمایش فوق حساس که پروتئین “سنبله” کووید را که برای ورود ویروس به سلول های انسانی حیاتی است، تشخیص می دهد، دریافتند که این ویروس در برخی افراد تا 14 ماه باقی می ماند.
برای افرادی که با COVID-19 در بیمارستان بستری شده بودند، احتمال کشف آنتی ژن های COVID-19 در مقایسه با افرادی که در بیمارستان بستری نشده بودند تقریباً دو برابر افزایش داشت. علاوه بر این، در مواردی که بیماران علائم شدیدتری را گزارش کردند اما در بیمارستان بستری نشدند، شانس تشخیص آنتی ژن بیشتر بود.
پلوسو گفت: «به عنوان یک پزشک، این انجمن‌ها مرا متقاعد می‌کنند که ما درگیر چیزی هستیم، زیرا منطقی است که فردی که مبتلا به کووید بوده است، آنتی‌ژن بیشتری داشته باشد که می‌تواند در اطراف بماند.
برای درک مدت زمان ماندگاری ویروس در بافت‌ها، محققان به بانک بافت طولانی کووید UCSF که شامل نمونه‌های اهدایی بیماران مبتلا به کووید طولانی و بدون کووید طولانی است، تکیه کردند.
آنها قطعات RNA ویروسی را در بیماران مبتلا به کووید طولانی تا دو سال پس از عفونت پیدا کردند، اگرچه هیچ عفونت مجددی وجود نداشت. این قطعات در بافت همبند که سلول‌های ایمنی را در خود جای داده بودند، نشان می‌دهد که باعث حمله سیستم ایمنی می‌شوند. در برخی از نمونه ها، آنها متوجه حضور فعال ویروسی شدند.
پلوسو گفت، با این حال، برای درک اینکه آیا این قطعات ماندگار عواملی هستند که باعث ایجاد شرایطی مانند کووید طولانی مدت و خطرات مرتبط با آن مانند حمله قلبی و سکته می شوند، به مطالعات بیشتری نیاز است.