چرا داروهای ارزان و قدیمی که ممکن است کووید را درمان کنند هرگز از آزمایشگاه خارج نمی شوند؟

در مارس 2020، دکتر جوزف وینتس دنیای متفکرانه آزمایشگاه بیماری‌های عفونی دانشگاه ییل خود را ترک کرد و به بخش کووید در بیمارستان ییل نیوهون رفت و به ارتشی از کارکنان مراقبت‌های بهداشتی پیوست که برای درمان این بیماری کشنده ویروسی تلاش می‌کردند.

هیچ دارویی برای مقابله با کووید-19 وجود نداشت، و هیچ راهی برای پیش‌بینی اینکه کدامیک از بیماران مبتلا به ذات‌الریه مبتلا می‌شوند یا در دم التهابی که منجر به بیماری شدید یا مرگ می‌شود، وجود نداشت. وینتس و تعداد بیشماری از پزشکان دانشمند دیگر در ناامیدی به دنبال داروهای موجود بودند که ممکن است کمک کند.

«ما در بیمارستان بودیم. ما چیزی نداشتیم.» وینتس گفت. من یکی از ده‌ها هزار دکتر در سراسر جهان بودم که می‌گفتند، “باید بفهمیم چه کار کنیم.”

در 16 آوریل 2020، Vinetz یک مقاله در مجله Cell در مورد دارویی به نام camostat، دارای مجوز در ژاپن در سال 1985 برای درمان التهاب پانکراس تحقیقات در طول اولین اپیدمی سارس، در سال 2004، نشان داد که این دارو مکانیسم بیوشیمیایی قابل قبولی برای کند کردن عفونت‌های کروناویروس دارد، بنابراین وینتس و همکارانش به سرعت یک کارآزمایی بالینی کوچک بر روی بیماران سرپایی با علائم خفیف تا متوسط ​​ترتیب دادند.

در آن روزها، قبل از اینکه واکسن‌های کووید و درمان‌های مخصوص کووید در بازار ظاهر شوند، آزمایش وینتس یکی از هزاران آزمایشی بود که توسط پزشکانی انجام شد که امیدوار بودند واکسن‌ها و داروهای قدیمی‌تر، معمولاً ارزان و بدون ثبت اختراع، گزینه‌هایی برای آنها فراهم کند.

عمدتاً، داروها خیلی سمی بودند یا هیچ اثر واضحی نداشتند. از بیش از 1500 آزمایش‌هایی برای داروهای بالقوه کووید که در وب‌سایت مؤسسه ملی بهداشت فهرست شده‌اند – از جمله داروهای ضد ویروسی، ضد التهابی، و داروهایی که برای سرطان، آسم، بیماری‌های قلبی و ده‌ها بیماری دیگر استفاده می‌شوند – تعداد کمی داروهای مفید تولید کرده‌اند.

در واقع، تنها یک داروی قدیمی به طور معمول برای مبارزه با کووید استفاده می شود. این همان استروئید دگزامتازون است، توسط دانشمندان انگلیسی به اثبات رسیده است برای کمک به جلوگیری از نیاز بیماران بستری در بیمارستان به اکسیژن مکمل یا لوله گذاری.

داروهایی مانند هیدروکسی کلروکین و ایورمکتین در ابتدا نشانه‌هایی از ارزش را نشان دادند، اما در آزمایش‌های بالینی شکست خوردند – فقط تا حدودی در گردش باقی ماندند، حداقل تا حدی به این دلیل که استفاده از آنها نماد تمایل در جنگ فرهنگی برای برخی از پیروان رئیس جمهور دونالد ترامپ بود.

چند داروی قدیمی هنوز امیدوار کننده هستند، اما در کشش با مشکل مواجه شده اند. دانشمندانی که این زمینه را دنبال می کنند، می گویند که شکست ایورمکتین و هیدروکسی کلروکین پزشکان را در مورد داروهای تغییر کاربری عصبانی کرد، و صنعت داروسازی علاقه چندانی به آزمایش آنها نشان نداده است، به ویژه زمانی که می تواند میلیاردها دلار از داروهای جدید حتی متوسط ​​به دست آورد.

دانشمندان آمریکایی و اروپایی مبنای نظری تأثیر کاموستات بر کووید را تأیید کرده اند. اما شواهد برای اثرات آن ضعیف است. سال گذشته دارو کنار گذاشته شد از یک کارآزمایی بزرگ NIH که درمان‌های مختلف را مقایسه می‌کند.

داستان امیدوارکننده تری در مورد فلووکسامین ظاهر شد که با نام تجاری Luvox در سال 1994 برای درمان اختلال وسواس فکری-اجباری مجوز دریافت کرد. این دارو در گروه داروهای ضد افسردگی رایج مانند پروزاک، لکساپرو و ​​زولافت قرار دارد.

یک روانپزشک کودک متوجه شد که فلووکسامین ممکن است برای کووید مفید باشد. در مارس 2020، دکتر آنجلا رایرسن از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس در مارس 2020، در حالی که در حال بهبودی از کووید بود، مطالعه‌ای را در سال 2019 روی موش‌ها مشاهده کرد که نشان داد چگونه فلووکسامین می‌تواند پروتئینی مشابه پروتئین را فعال کند. از دست رفته در بیماران با سندرم ولفرام، یک بیماری ژنتیکی که باعث دیابت، مشکلات عصبی و در نهایت مرگ می شود.

ریرسن و همکارش دکتر اریک لنز، روانپزشک سالمندان، شروع به یک کارآزمایی بالینی دارو در افراد مبتلا به علائم کووید از 80 نفری که در گروه فلووکسامین بودند، هیچکدام دچار کاهش جدی نشدند، در حالی که از 72 بیمار که قرص قند دریافت کردند، شش نفر به ذات الریه مبتلا شدند و چهار نفر در بیمارستان بستری شدند.

در یک پیگیری آزمایش 1500 بیمار در برزیل، افرادی که حداقل 80 درصد از قرص های فلووکسامین خود را مصرف می کردند، 66 درصد کمتر از افرادی که قرص های قند مصرف می کردند به مراقبت های اضطراری یا بستری شدن در بیمارستان نیاز داشتند. تنها یک نفر جان خود را از دست داد، در مقایسه با 11 نفر در گروه دارونما.

از اکتبر، زمانی که مطالعه برزیلی منتشر شد، آینده فلووکسامین تیره شده است. نه NIH و نه انجمن بیماری های عفونی آمریکا فلووکسامین را برای جلوگیری از دیسترس تنفسی توصیه می کند. اعضای پانل NIH اشاره کرد که نتایج بهتر است در کارآزمایی برزیلی فقط در بین افرادی که در کارآزمایی باقی مانده بودند از نظر آماری معنی دار بودند. (به دلیل حالت تهوع و سایر عوارض جانبی، تنها 74٪ از شرکت کنندگان کارآزمایی در بال فلووکسامین همه قرص های خود را مصرف کردند، در حالی که این رقم در بال دارونما 82٪ بود.)

هیئت NIH همچنین به دلیل این واقعیت که کارآزمایی برزیلی بستری شدن در بیمارستان و همچنین افرادی را که به مدت شش ساعت یا بیشتر تحت مراقبت پزشک قرار می‌گرفتند، به تعویق انداخته بود – این یک معیار استاندارد نیست. سازمان دهندگان کارآزمایی گفتند که این امر ضروری است زیرا بیمارستان های برزیل آنقدر مملو از بیماران کووید هستند که بسیاری از مردم مراقبت های خود را در پناهگاه های موقت در فضای باز دریافت می کنند.

رگولاتورها و کارشناسان منتظر نتایج دو آزمایش بزرگ دیگر هستند، یکی توسط یک کنسرسیوم سازماندهی شده است از دانشگاه ها و بیمارستان ها، دیگری توسط NIH. اما هر دو مطالعه از دوزهای 100 میلی گرم فلووکسامین در روز استفاده می کنند، در مقایسه با 200 یا 300 میلی گرم در آزمایشات موفق.

با توجه به اینکه فلووکسامین در مسیر بیوشیمیایی متفاوتی نسبت به درمان روانپزشکی برای مبارزه با کووید عمل می‌کند، من نگرانی دارم که آنها از دوز کافی استفاده نمی‌کنند.

این نگرانی با کریگ راینر، دانشمند سابق شرکت دارویی که روی آزمایش برزیلی و سایر آزمایش‌های بزرگ داروهای تغییر منظوره کار می‌کرد، مشترک است. او گفت: «شما می‌توانید بزرگ‌ترین و با بودجه مناسب‌ترین مطالعه در جهان را انجام دهید، اما اگر دوز اشتباهی را انتخاب کنید، زباله است، زباله‌ها بیرون می‌روند.»

سارا دانسمور، مدیر برنامه در مرکز ملی پیشرفت علوم ترجمه NIH گفت که تیم ناظر کارآزمایی NIH دوز کمتری را انتخاب کردند زیرا دوزهای بالاتر قبلاً در آزمایشات قبلی استفاده شده بود – و اغلب باعث عوارض جانبی می شد.

در 21 دسامبر، دیوید بولور، کارشناس بیماری‌های عفونی دانشگاه مینه‌سوتا، از FDA درخواست کرد که تغییر در برچسب فلووکسامین را تأیید کند که می‌گوید می‌توان از آن برای جلوگیری از ناراحتی تنفسی در بیماران در معرض خطر مبتلا به کووید خفیف تا متوسط ​​استفاده کرد. او هنوز پاسخی دریافت نکرده است.

این داستان برای شرکت های بزرگ دارویی متفاوت است. دو روز پس از ارسال Boulware، FDA مجوز مرک داروی مولنوپیراویر خود را به بازار عرضه کرد که در کارآزمایی بالینی خود اثربخشی به اندازه فلووکسامین را نشان داد و همچنین دارای عوارض جانبی مانند حالت تهوع و سرگیجه بود. فلووکسامین همچنین می تواند باعث بی خوابی و اضطراب شود. مولنوپیراویر است برای زنان باردار یا هیچ کس توصیه نمی شودنر یا ماده، داشتن رابطه جنسی محافظت نشده، زیرا باعث آسیب ژنتیکی و جنینی در حیوانات آزمایش می شود.

با این حال، دستورالعمل های فدرال مولنوپیراویر را توصیه کنید در تنظیمات خاصی، و دولت خرید کرده است بیش از 3 میلیون دوز برای حدود 2.2 میلیارد دلار یا 733 دلار در هر دوز. فلووکسامین، یک داروی عمومی، برای هر قرص کمتر از 5 دلار است.

بولور گفت: «شما از گفتن اینکه بیگ فارما تأثیر زیادی دارد متنفر هستید، اما واضح است که آنها تأثیر دارند. “داده های مولنوپیراویر چندان عالی نبود، اما ما میلیاردها دلار برای دارو هزینه می کنیم و مجوز استفاده اضطراری سریع دریافت کرد” در حالی که فلووکسامین در یک منطقه خاکستری باقی مانده است.

با ورود واکسن‌های مؤثر و سرازیر شدن درمان‌های ضد ویروسی، ضرورت بازپروری داروهای قدیمی برای بیماران آمریکایی کاهش یافته است. اما این نیاز در کشورهای با درآمد پایین و متوسط ​​که واکسن‌ها و درمان‌های جدید کووید در دسترس نیستند همچنان بالاست.

به ندرت پیش نمی آید که یک شرکت داروسازی یک دارو را برای یک هدف سنتز یا مطالعه کند، فقط برای اینکه کشف کند برای چیز دیگری بهتر عمل می کند. نمونه کلاسیک سیلدنافیل یا ویاگرا است که زمانی که دانشمندان متوجه یک عارضه جانبی قابل توجه شدند، به عنوان دارویی برای فشار خون بالا ساخته شد. رمدسیویر، که اکنون یک داروی خط مقدم برای مقابله با کووید است، با هدف درمان ابولا بود.

کمتر رایج است که دارویی که برای یک بار مصرف به بازار عرضه می‌شود، هدف کاملاً متفاوتی را به دست آورد، اما همه‌گیری، دانشمندان را به تلاش واداشت. راینر، که همچنین استاد علوم دارویی در دانشگاه موناش در ملبورن استرالیا است، گفت: آنها هزاران ترکیب را در ظروف پتری برای قدرت ویروس کشی آزمایش کردند، اما سفر از لوله آزمایش تا درمان انسانی طولانی است.

اگر فلووکسامین یک داروی جدید بود، شرکت حامی آن باید پول مورد نیاز را برای تایید دارو و نشان دادن FDA که ابزار نظارت بر ایمنی و کارایی دارو را در اختیار دارد، خرج می کرد. راینر گفت، از آنجایی که این دارو یک داروی قدیمی است، در صورتی که FDA مجوز استفاده اضطراری را ارائه دهد، بر عهده دانشمندان مستقل یا شاید یک تولیدکننده ژنریک بی میل است که از نظارت بر ایمنی حمایت کنند.

یک EUA یا تایید “با رشته هایی همراه است. شما باید به نظارت بر ایمنی ادامه دهید، تا مطمئن شوید هنگام انتقال آن از هزاران بیمار به میلیون‌ها بیمار، هیچ سیگنالی ظاهر نمی‌شود. “این خیلی گران است.”

پزشکان ایالات متحده می توانند داروهایی را بدون برچسب تجویز کنند، اما اکثر آنها تا زمانی که یک دارو برای استفاده جدید تأییدیه نگرفته باشد، از انجام این کار دوری می کنند. این به ویژه در حال حاضر صادق است.

راینر گفت که پاسخ های قطعی در مورد برخی از داروهای تغییر منظوره شده به کندی ارائه می شود، زیرا مطالعات کوچک و ضعیف بسیار زیادی توسط “هر مرد و سگش” انجام شده است. او محاسبه می کند که تنها 5.6 ​​میلیارد دلار برای آزمایشات بالینی هیدروکسی کلروکین هدر رفته است.

اخیرا قطعنامه سازمان بهداشت جهانی خواستار هماهنگی و به اشتراک گذاری اطلاعات بهتر در میان سازمان دهندگان کارآزمایی شد تا بتوان به سرعت با داده های بزرگ به پاسخ های قطعی دست یافت.

در مورد کاموستات، وینتس گفت کسانی که این دارو را مصرف کردند نسبت به کسانی که دارونما دریافت کردند، احساس بهتری داشتند. او گفت: «این اساساً از از دست دادن بویایی و چشایی جلوگیری می‌کند، چیزی که مردم واقعاً به شدت به آن اهمیت می‌دهند. این بدان معناست که یک اثر بیولوژیکی واقعی وجود دارد. که مستلزم کاوش بیشتر است.»

اما آیا این اتفاق خواهد افتاد؟ تیم وینتس به مدت پنج ماه به دنبال انتشار تحقیقات خود بوده است که هیچ موفقیتی نداشته است. او می‌خواهد ببیند آیا کاموستات می‌تواند از کووید طولانی جلوگیری کند، اما چنین تحقیقاتی میلیون‌ها هزینه دارد. سازنده ژاپنی Camostat ظاهراً علاقه به آن را از دست داده است به عنوان یک داروی کووید پس از آزمایش کوچک و ناموفق خود.

وینتس گفت: «وقتی انگیزه سودی وجود ندارد، کار سختی است. در همین حال، او تحقیقات خود را برای کنترل یک بیماری استوایی نادیده گرفته شده از سر گرفته است: لپتوسپیروز.

این داستان توسط KHN (خبر سلامت قیصر)، اتاق خبر ملی که روزنامه نگاری عمیقی در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند. همراه با تجزیه و تحلیل سیاست و نظرسنجی، KHN یکی از سه برنامه عملیاتی اصلی در است KFF (بنیاد خانواده قیصر). KFF یک سازمان غیرانتفاعی وقفی است که اطلاعات مربوط به مسائل بهداشتی را به ملت ارائه می دهد.

موضوعات مرتبط

با ما تماس بگیرید

یک نکته داستانی ارسال کنید