دانشمندان سنسوری به اندازه یک قرص ساخته اند که می تواند روزی دستگاه گوارش را هدایت کند و مشکلات گوارشی را در زمان واقعی ردیابی کند.
در این مطالعه که در مجله منتشر شده است الکترونیک طبیعتمهندسان MIT و Caltech یک حسگر قابل بلع ساخته اند که در دستگاه گوارش حرکت می کند و می تواند روزی جایگزین روش های تهاجمی مانند آندوسکوپی شود.
برای افراد ناآشنا، آندوسکوپی روشی است که در آن پزشکان یک دوربین را در دستگاه گوارش از طریق دهان یا مقعد میگذرانند.
این مطالعه که روی خوکها انجام شد، میتواند به پزشکان اطلاعاتی را در زمان واقعی در مورد فرآیند هضم از حسگرهایی که همزمان با میدان الکترومغناطیسی کار میکنند، ارائه دهد.
این دستگاه دارای یک پوشش شفاف است که از سیلیکون درجه پزشکی ساخته شده است. درون این دستگاه سیستمی وجود دارد که میدان الکترومغناطیسی ایجاد شده توسط یک سیم پیچ یا حسگر ثانویه را که در خارج از بدن قرار می گیرد، به عنوان مثال، روی پوست، حس می کند.
مارک رنتشلر، استاد مهندسی مکانیک در دانشگاه کلرادو بولدر، که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «من شخصاً به این موضوع نگاه میکنم و فرصتهای فوقالعادهای را برای سایر کاربردهای جراحی میبینم که در آن چیزهای داخل بدن را ردیابی میکنید. معکوس.
در حالی که جایگزین های مشابهی در بازار وجود دارد، این سنسور قرص می تواند نقشه دقیقی از دستگاه گوارش را در حالی که مکان واقعی کپسول را ردیابی می کند، ارائه دهد.
جیووانی تراورسو، متخصص گوارش در بیمارستان زنان و بریگهام در بوستون و یکی از نویسندگان مطالعه جدید، به این نشریه گفت: «این واقعاً در مورد ارائه یک راه حل بالقوه و کاهش موانع تشخیص یا پیگیری و داشتن ابزارهایی است که این امکان را فراهم می کند. .
شرکتی به نام مدترونیک که در سال 2000 شروع به کار کرد، آن را منتشر کرد آندوسکوپی کپسول تصویری. این دستگاه در حال حاضر رایج است و به پزشکان اجازه می دهد تا با یک دوربین بی سیم کوچک، داخل دستگاه گوارش را ببینند.
علاوه بر این، در سال 2006، سازمان غذا و داروی ایالات متحده این مورد را تایید کرد قرص هوشمند، یک کپسول قابل بلعیدن که پارامترهایی مانند فشار، pH، دما و زمان عبور را هنگام حرکت در دستگاه گوارش فرد اندازهگیری میکند.
حسگر بلعیدنی تیم MIT-Caltech یک اثبات مفهوم است. با این وجود، تراورسو امیدوار است که اختراع آنها بتواند روشی را برای درمان اختلالات گوارشی توسط پزشکان در آینده تغییر دهد.
وقتی در بیمارستان هستیم، فعالیتهایی که در آن شرکت میکنیم بسیار متفاوت است. تراورسو خاطرنشان کرد: در واقع، ما تمایل داریم کمتر حرکت کنیم. «داشتن ابزارهایی که به ما امکان میدهد اساساً به نحوه عملکرد کارها در طول زندگی خود نگاه کنیم [daily] فعالیتها به ما دریچهای متفاوت از نحوه عملکرد بدن ما در بافتی که معمولاً در آن زندگی میکنیم، میدهد.»
تیم کار خود را برای آنها قطع کرده است. یکی از مسائل مهمی که باید حل شود، فاصله بین لایههای چربی، ماهیچه یا خون و حسگر الکترومغناطیسی قرار گرفته در خارج از بدن است که ممکن است دریافت سیگنال را ضعیف کند.