قانون جدید کالیفرنیا روند کمک در هنگام مرگ را تسهیل می کند

توسط برنارد جی ولفسون

همسرم، لزلی، در طول مبارزه سه ساله‌اش با سرطان سینه، با مهربانی چندین دوره درمان وحشتناک سمی را تحمل کرد تا زمان بیشتری را با دو فرزند خردسالمان اختصاص دهد.

اما پس از 18 ماه بدون سرطان، این بیماری با انتقام در ژوئن 2003 بازگشت. این بیماری استخوان های او را شکست و به کانال نخاعش حمله کرد و مغز او را در بدخیمی غوطه ور کرد.

در طول شش ماه آخر، زمانی که او روی تخت آسایشگاه خانه اش دراز کشیده بود، با درد دائمی، به قطره مورفین شبانه روزی چسبیده بود در حالی که بینایی خود را از دست می داد و به یک اسکلت پژمرده می شد، ایده پایان دادن به رنجش با پایان دادن به زندگی اش به وجود نیامد. حتی وارد مکالمات ما نشوید.

وقتی به کالیفرنیا نگاه می‌کردم، در مورد آن روزهای تلخ بسیار فکر کرده‌ام قانون گزینه پایان عمر، که به بیماران لاعلاج با امید به زندگی کمتر از شش ماه اجازه می دهد تا با مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک به زندگی خود پایان دهند. در ماه اکتبر، فرماندار گاوین نیوسام امضاء کرد نسخه اصلاح شده این قانون، آن را تا ژانویه 2031 تمدید کرد و برخی از محدودیت‌ها را در نسخه 2015 کاهش داد که موافقان می‌گویند به موانعی برای افرادی در حال مرگ تبدیل شده است که می‌خواهند از این قانون استفاده کنند.

قانون اصلی، که تا 1 ژانویه به قوت خود باقی می‌ماند، حاوی تدابیر حفاظتی متعددی است که به منظور اطمینان از اینکه بیماران توسط اعضای خانواده که آنها را یک بار یا ثروت مالی بالقوه می‌دانند تحت فشار قرار نمی‌گیرند.

بر اساس قانون فعلی، بیمارانی که می خواهند بمیرند باید دو درخواست شفاهی برای داروها به فاصله حداقل 15 روز ارائه دهند. آنها همچنین باید داروها را به صورت کتبی درخواست کنند و دو پزشک باید موافقت کنند که بیماران از نظر قانونی واجد شرایط هستند. پس از دریافت داروها، بیماران باید با امضای فرمی 48 ساعت قبل از مصرف داروها، قصد مرگ خود را تایید کنند.

بیماران باید داروها را بدون کمک، یا با بلعیدن آنها در نوشیدنی یا فشار دادن پیستون متصل به IV یا لوله تغذیه، مصرف کنند. و پزشکان می توانند از تجویز داروهای مرگ آور خودداری کنند.

پس از اینکه قانون برای مدتی اجرا شد، طرفداران و متخصصان آن به این نتیجه رسیدند که برخی از اقدامات حفاظتی این گزینه را برای بیماران خاص غیرقابل دسترس می کند.

برخی از بیماران به قدری بیمار بودند که در طول 15 روز که مجبور بودند بین اولین و دومین درخواست خود برای داروها منتظر بمانند، جان خود را از دست دادند. برخی دیگر برای امضای گواهی نهایی آنقدر ضعیف یا سرگردان بودند.

قانون اصلاح شده مدت انتظار 15 روزه را تنها به دو روز کاهش می دهد و گواهی نهایی را حذف می کند.

همچنین مراکز مراقبت های بهداشتی را ملزم می کند که خط مشی های کمک در مرگ خود را به صورت آنلاین منتشر کنند. پزشکانی که از تجویز داروها امتناع می ورزند – چه اصولاً و چه به دلیل اینکه خود را واجد شرایط نمی دانند – موظفند درخواست بیمار را مستند کرده و پرونده را به هر پزشک دیگری که بیمار تعیین می کند منتقل کنند.

مدافعان می گویند مهم ترین بخش قانون جدید کوتاه شدن دوره انتظار است.

دکتر چاندانا بانرجی، استادیار بالینی متخصص طب تسکینی در شهر امید مرکز ملی پزشکی در Duarte، کالیفرنیا، می‌گوید که او بیماران زیادی را دیده است که می‌ترسیدند موضوع مرگ خود را مطرح کنند تا زمانی که به پایان نزدیک شده‌اند.

بانرجی می‌گوید: «زمانی که اولین درخواست را مطرح کردند و سپس مجبور شدند آن 15 روز را منتظر بمانند، یا کاملاً تصمیم‌گیری نکردند یا به کما رفتند یا از دنیا رفتند.

آماندا ویلگاس، 30 ساله، از انتاریو، کالیفرنیا، پس از تماشای مرگ همسرش، کریس، در سال 2019، به یکی از مدافعان صریح به روز رسانی قانون تبدیل شد.

ویلگاس می‌گوید، وقتی زوج در مورد احتمال مرگ با کمک پزشک پرسیدند، کارکنان بیمارستان ادونتیست روز هفتم که کریس در آن تحت درمان بود، به اشتباه به آنها گفتند که این غیرقانونی است. وقتی او در نهایت درخواست داروهای مرگ آور را داد، دیگر خیلی دیر شده بود: او قبل از پایان دوره انتظار 15 روزه درگذشت.

ویلگاس می گوید، قانون جدید “درها را برای افرادی که ممکن است … موانع مشابهی را تجربه کنند، باز خواهد کرد.” “وقتی در حال مرگ هستید، آخرین چیزی که نیاز دارید این است که از موانع بوروکراتیک برای دسترسی به صلح عبور کنید.”

کمک های پزشکی در هنگام مرگ همان خط گسل سیاسی سقط جنین را در بر می گیرد و مدت هاست که با مخالفت بسیاری از نهادهای مذهبی و گروه های ضد سقط جنین مواجه شده است. همچنین با مقاومتی مواجه شده است برخی از سازمان های حقوق معلولان که ادعا می کند زندگی کسانی را که از نظر جسمی به دیگران وابسته هستند تحقیر می کند.

الکساندرا اسنایدر، مدیر عامل بنیاد دفاع قانونی لایف، یک شرکت حقوقی غیرانتفاعی ضد سقط جنین، می‌گوید: «ما با کل ایده دولتی که وسیله‌ای برای خودکشی مردم فراهم می‌کند مخالفیم. او می‌گوید که دوره انتظار 15 روزه، یک دوره خنک‌سازی مهم برای بیماران فراهم می‌کند تا تصمیمی غیرقابل برگشت را بررسی کنند. اکنون، هرگونه حفاظتی که در قانون وجود داشت از بین رفته است.»

طرفداران این قانون می گویند که شواهدی ندیده اند که نشان دهد تصمیم بیمار برای مصرف داروهای پایان دهنده زندگی هرگز چیزی غیر از اختیاری بوده است.

دکتر لونی شاولسون، رئیس آکادمی پزشکان آمریکایی در زمینه کمک های پزشکی در هنگام مرگ، می گوید، اگرچه هیچ یک از نسخه های قانون نیاز به حضور متخصص پزشکی در هنگام مصرف داروها ندارد، استانداردهای پزشکی مشارکت حرفه ای را در روند مرگ تشویق می کند. او می گوید که داروها باید در داروخانه نگهداری شوند تا زمانی که بیمار آماده مصرف آنها شود – اگرچه همیشه این اتفاق نمی افتد.

از زمانی که قانون کمک در هنگام مرگ در ژوئن 2016 اجرایی شد تا 31 دسامبر 2020، فقط کمتر از دو سوم از 2858 نفری که نسخه دریافت کردند، در واقع داروها را مصرف کردند و جان خود را از دست دادند. جدیدترین داده ها از وزارت بهداشت عمومی کالیفرنیا. بقیه قبل از اینکه بتوانند داروها را مصرف کنند یا راه های دیگری برای مدیریت درد و ناراحتی عاطفی خود بیابند، مردند.

اکثر برنامه‌های بهداشتی تجاری بزرگ – از جمله Kaiser Permanente، Blue Cross of California، Blue Shield of California و Health Net – داروهای کمک‌کننده در حال مرگ و ویزیت‌های پزشک مربوطه را پوشش می‌دهند، همانطور که Medi-Cal، برنامه بیمه درمانی دولتی برای افراد با درآمد پایین

با این حال، بیش از 60 درصد از کسانی که داروها را مصرف می کنند، تحت مدیکر هستند، که آنها را پوشش نمی دهد. ترکیبات موثر دارویی که به زندگی پایان می دهند با قیمتی کمتر از 400 دلار در دسترس هستند.

اگر در فکر کمک به مردن هستید، در اینجا منابعی برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آن وجود دارد:

اگر به مرگ با کمک پزشکی فکر می کنید، در صورتی که نیاز به کمک گرفتن از پزشک دیگری داشته باشید، زودتر با پزشک خود صحبت کنید. اگر پزشک شما با کمک موافقت کند، قانون ایجاب می کند که سایر گزینه های پایان زندگی از جمله آسایشگاه و مراقبت های تسکینی را با شما در میان بگذارد.

سناتور ایالتی سوزان اگمن (D-Stockton)، نویسنده قانون اصلاح شده کمک در هنگام مرگ، می‌گوید هر انتخابی که بیمار انجام دهد، باز بودن در مورد مرگ و میر ما مهم است.

او می‌گوید: «همه ما باید در مورد مرگ و زندگی و آنچه که می‌خواهیم و نمی‌خواهیم و مرگ مسالمت‌آمیز چیست، گفتگوهای بیشتری داشته باشیم. “همه میمیریم.”

من و لزلی از آن مکالمات زیادی داشتیم، تا اینکه سرطان در نهایت ذهن او را ربود.

در ماه‌های آخر زندگی، او اغلب در حالت نیمه‌هوشیار فرو می‌رفت که روزها متوالی دور از دسترس ما بود. بعد درست زمانی که فکر می کردیم دیگر برنمی گردد، ناگهان چشمانش را باز می کرد و بچه ها را می طلبید. او سوار ویلچرش می شد و سر میز شام به ما ملحق می شد.

آن دوره‌ها، که ما آن‌ها را «بیداری» نامیدیم، برای همه کسانی که لزلی را دوست داشتند – اما مخصوصاً برای بچه‌هایی که از بازگشت مامانشان راحت و خوشحال بودند، منبع آرامش زیادی بود.

اگرچه من هرگز به طور قطع نمی دانم، من گمان می کنم که لسلی نمی خواست چنین لحظاتی را از بین ببرد.

KHN (قیصر سلامت نیوز) یک اتاق خبر ملی است که روزنامه نگاری عمیقی در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند. همراه با تجزیه و تحلیل سیاست و نظرسنجی، KHN یکی از سه برنامه عملیاتی اصلی در است KFF (بنیاد خانواده قیصر). KFF یک سازمان غیرانتفاعی وقفی است که اطلاعات مربوط به مسائل بهداشتی را به ملت ارائه می دهد.

از مطالب ما استفاده کنید

این داستان به صورت رایگان قابل بازنشر (جزئیات).