فعالیت بدنی منظم به سلامت کلی شما کمک می کند. اکنون محققان دریافته اند که ورزش مداوم 2 تا 3 بار در هفته می تواند خطر بی خوابی را کاهش دهد و به دستیابی به 6 تا 9 ساعت خواب توصیه شده در روز کمک کند.
در حالی که ارتباط بین ورزش و بهبود کیفیت خواب به خوبی شناخته شده است، نقش خاص جنسیت، سن، وزن (BMI)، تناسب اندام کلی، سلامت عمومی و نوع ورزش در این ارتباط شناخته شده نیست.
برای کاوش عمیق تر در این رابطه، محققان آخرین مطالعه فرکانس، مدت و شدت فعالیت بدنی هفتگی و همچنین علائم بی خوابی، مدت خواب شبانه و خواب آلودگی در طول روز را در میان گروهی از بزرگسالان میانسال از 21 مرکز در 9 کشور اروپایی ارزیابی کرد.
محققان پاسخ‌های 4399 شرکت‌کننده را که بخشی از بررسی‌های سلامت تنفسی جامعه اروپا بودند، ارزیابی کردند. شرکت کنندگان به پرسشنامه ای در مورد فراوانی و مدت فعالیت بدنی در ابتدا (1998-2002) و در مورد فعالیت بدنی، علائم بی خوابی، مدت زمان خواب و خواب آلودگی در طول روز 10 سال بعد (2011-2014) پاسخ دادند.
شرکت کنندگانی که حداقل دو بار یا بیشتر در هفته، به مدت 1 ساعت در هفته یا بیشتر ورزش می کردند، از نظر بدنی فعال در نظر گرفته شدند.
در طول دوره مطالعه، 37٪ از شرکت کنندگان به طور مداوم غیر فعال، و 25٪ به طور مداوم فعال بودند، در حالی که 18٪ از نظر فیزیکی فعال و 20٪ غیرفعال شدند. شرکت کنندگان از نروژ به احتمال زیاد به طور مداوم فعال بودند، در حالی که شرکت کنندگان از اسپانیا و استونی به احتمال زیاد به طور مداوم غیرفعال بودند.
این مطالعه همچنین به عوامل خاصی مرتبط با شرکت کنندگان فعال مداوم اشاره کرد. آنها بیشتر مرد بودند، از نظر سنی جوان‌تر، وزن بدنشان کمی پایین‌تر بود، سیگاری بودند و در حال حاضر شاغل بودند.
پس از تنظیم سن، جنس، وزن (BMI)، سابقه سیگار کشیدن و مرکز مطالعه، افرادی که به طور مداوم فعال بودند به طور قابل توجهی (42٪) کمتر به سختی به خواب می روند و 22٪ کمتر احتمال دارد علائم بی خوابی داشته باشند. و 40 درصد کمتر احتمال دارد 2 یا 3 علامت بی خوابی را گزارش کنند (37 درصد کمتر) نوشت.
عواملی مانند سن، جنسیت زن و وزن به طور مستقل با علائم بی خوابی مرتبط بودند. پس از در نظر گرفتن عواملی مانند سن، جنسیت، وزن، سابقه سیگار کشیدن و مرکز مطالعه، افرادی که به طور مداوم فعال بودند، در مقایسه با افرادی که به طور مداوم غیرفعال بودند، به احتمال زیاد در دسته افراد خواب نرمال قرار گرفتند.
افرادی که دائماً فعال بودند به طور قابل توجهی (55٪) بیشتر به احتمال زیاد خواب طبیعی داشتند و به طور قابل توجهی کمتر (29٪) کوتاه مدت (6 ساعت یا کمتر) و 52٪ کمتر احتمال داشت که طولانی بخوابند (9 ساعت یا بیشتر). و آنهایی که فعال شدند 21 درصد بیشتر از کسانی که به طور مداوم بی تحرک بودند، خواب طبیعی داشتند.
این مطالعه نه تنها بر اهمیت ورزش برای خواب تاکید می کند، بلکه اهمیت حفظ ثبات در فعالیت بدنی در طول زمان را نیز برجسته می کند. نتایج نشان می‌دهد که ارتباط بین ورزش و بهبود خواب دیگر در میان شرکت‌کنندگانی که در ابتدا فعال بودند اما بعداً غیرفعال شدند، وجود نداشت.