تماس روزانه با کودکان خردسال خطر ذات الریه را در بزرگسالان مسن افزایش می دهد: مطالعه

مطالعه اخیر نشان داده است که تماس روزانه با کودکان خردسال خطر ابتلا به باکتری های عامل ذات الریه را در افراد مسن افزایش می دهد.

استرپتوکوک پنومونی یا پنوموکوک یک است باکتری ها با عفونت های گوش و سینوسی و بیماری های شدید مانند ذات الریه، سپسیس و مننژیت همراه است. سالانه حدود دو میلیون مرگ در سراسر جهان با عفونت‌های پنوموکوکی مرتبط است که عمدتاً کودکان زیر دو سال و افراد مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

پنومونی پنوموکوکی سالانه منجر به بستری شدن بیش از 150000 بیمارستان در ایالات متحده می شود. این عامل اصلی باکتریایی ذات الریه دوران کودکی، به ویژه در کودکان زیر 5 سال است. در بین بزرگسالان، پنوموکوک ها در 10 تا 30 درصد موارد پنومونی اکتسابی از جامعه نقش دارند.

باکتری پنوموکوک به طور معمول در دستگاه تنفسی افراد سالم زندگی می کند که سپس از طریق قطرات تنفسی منتقل می شود. طبق تخمین CDC، حدود 20 تا 60 درصد از کودکان در سن مدرسه ممکن است مستعمره شوند، در حالی که تنها 5 تا 10 درصد از بزرگسالان بدون فرزند مستعمره هستند.

بر اساس یافته‌های جدیدترین مطالعه که در کنگره اروپایی میکروبیولوژی بالینی و بیماری‌های عفونی (ECCMID 2024) در بارسلون اسپانیا ارائه خواهد شد، بزرگسالان بالای 60 سال که روزانه با کودکان تماس دارند شش برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. در مقایسه با باکتری هایی که هیچ تماسی با کودکان ندارند، با باکتری های عامل ذات الریه کلونیزه می شوند.

محققان برای درک انتقال پنوموکوک در بین بزرگسالان 60 ساله و بالاتر و خطرات ابتلا به پنوموکوک در جامعه، مطالعه طولانی مدتی را در نیوهیون، کانکتیکات انجام دادند. شرکت کنندگان افراد مسن و بدون فرزند خردسال در خانه بودند.

در مجموع 183 بزرگسال با میانگین سنی 70 سال از 93 خانوار در مطالعه وارد شدند. محققان نمونه‌های بزاق و داده‌های پرسشنامه‌ای در مورد رفتارهای اجتماعی و سلامتی را هر دو هفته یک بار در شش بار به مدت 10 هفته جمع‌آوری کردند.

“تحلیل ها نشان داد که به طور کلی، 52/1088 (4.8٪) از نمونه ها برای پنوموکوک مثبت بودند، با 28/183 (15٪) افراد در حداقل یک بازدید نمونه گیری مستعمره شدند. تست چند نفر از افراد در چندین زمان از جمله دو شرکت کننده برای پنوموکوک مثبت بود. که در طول دوره نمونه گیری 10 هفته ای کلونیزه شدند. تست دو بزرگسال دیگر در 5 نقطه از 6 نقطه مثبت بود که یکی از آنها تماس روزانه با کودکان 2 تا 59 ماهه و 5 تا 9 ساله را گزارش کرد.

“شیوع نقطه حمل پنوموکوکی (در هر زمان نمونه برداری) به طور قابل توجهی (شش برابر) در میان سالمندانی که روزانه / هر چند روز با کودکان تماس داشتند (10٪) در مقایسه با کسانی که هیچ تماسی با کودکان نداشتند (1.6٪) بیشتر بود.”

نتایج نشان داد که تماس اخیر (طی دو هفته گذشته) با کودکان زیر 10 سال، به طور قابل توجهی میزان اکتساب را سه برابر نسبت به عدم تماس افزایش داده است. به طور مشابه، افراد مسن بالای 60 سال که تماس روزانه یا مکرر با کودکان داشتند، شش برابر بیشتر از افرادی که هیچ تماسی با کودکان نداشتند، با خطر ابتلا به این بیماری مواجه بودند.

سرب گفت: «مطالعه ما هیچ شواهد واضحی مبنی بر انتقال از بزرگسال به بزرگسال پیدا نکرد، حتی اگر خانواده‌هایی وجود داشتند که در آن‌ها یک فرد از نظر پنوموکوک در چند لحظه نمونه‌برداری مثبت بود، و مواردی که هر دو بزرگسال در خانواده تقریباً همزمان پنوموکوک را داشتند.» نویسنده دکتر آن ویلی از دانشکده بهداشت عمومی ییل در نیوهیون.

در عوض، ما دریافتیم که انتقال در میان سالمندانی که به طور مکرر با کودکان خردسال تماس داشتند، بالاترین میزان را داشت. این نشان می‌دهد که مزیت اصلی واکسیناسیون پنوموکوک بزرگسالان، محافظت مستقیم از افراد مسن‌تر است که در معرض کودکانی هستند که هنوز ممکن است واکسن را حمل و انتقال دهند. ویلی گفت.

از زمان گنجاندن واکسن‌های مزدوج پنوموکوکی (PCV) در برنامه واکسیناسیون کودکان ایالات متحده در سال 2000، میزان عفونت‌های پنوموکوکی بیش از 90 درصد در کودکان کاهش یافته است. با این حال، این اثر در افراد مسن دیده نشده است.

بر اساس یافته‌های مطالعه فعلی، محققان پیشنهاد می‌کنند که بزرگسالان مسن باید برای عفونت پنوموکوکی واکسینه شوند، حتی در جوامعی که کودکان نرخ بالای واکسیناسیون دریافت می‌کنند.

ویلی گفت: “اگر انتقال پنوموکوکی قابل توجهی بین بزرگسالان اتفاق بیفتد، واکسیناسیون افراد مسن می تواند مزایای بیشتری برای کاهش انتقال و بیماری های بالقوه جدی داشته باشد.”