هر فرد برای حفظ سلامتی و افزایش طول عمر، از جمله افراد مسن، نیاز به فعالیت بدنی دارد. اکنون محققان دریافته اند که برخی از انواع فعالیت های اوقات فراغت می تواند به کاهش خطر مرگ در سالمندان کمک کند.
در یک مطالعه، منتشر شده چهارشنبه در JAMA Network Open، محققان تلاش کردند تا دریابند که آیا فعالیت های اوقات فراغت متفاوتی وجود دارد که می تواند بر خطر مرگ و میر افراد مسن تأثیر بگذارد.
علیرغم شواهد قوی مبنی بر نقش مفید فعالیت بدنی در طول عمر، کمتر شناخته شده است که چگونه انجام یکسان از انواع مختلف فعالیت های اوقات فراغت (مانند دویدن و دوچرخه سواری) با خطرات مرگ و میر مرتبط است و اینکه آیا برخی از فعالیت ها با منفعت بیشتری نسبت به دیگران دارد.”
این تیم داده‌های 272550 بزرگسال بین 59 تا 82 سال را که پرسشنامه‌ای را درباره فعالیت‌های اوقات فراغت خود تکمیل کردند، موسسه ملی سرطان بررسی کردند. اشاره شد در یک خبر آنها بر هفت فعالیت اوقات فراغت متمرکز شدند – دویدن، دوچرخه سواری، شنا، ورزش های راکت، گلف، پیاده روی و سایر فعالیت های هوازی.
محققان دریافتند که همه انواع فعالیت ها با خطر مرگ و میر کمتری همراه هستند، به طوری که “هر” ترکیبی از این فعالیت ها منجر به کاهش 13 درصدی خطر مرگ می شود. بیشترین کاهش در خطرات مرگ و میر در ورزش های راکت (کاهش 16 درصد) و دویدن (کاهش 15 درصد) مشاهده شد.
شرکت در ورزش های راکت نیز با بالاترین (27٪) کاهش خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی مرتبط بود، در حالی که دویدن با بالاترین (19٪) کاهش خطر مرگ ناشی از سرطان همراه بود.
محققان نوشتند: «این فعالیت‌ها هم نیاز به حرکت هماهنگ از سوی بسیاری از ماهیچه‌ها برای فرم صحیح دارند و هم ورزش‌های راکتی به هماهنگی دست و چشم و انفجارهای متناوب با شدت بسیار بالا نیاز دارند، که ممکن است عملکرد فیزیکی را بهبود بخشد.» اقدام» مطابق با دستورالعمل فعالیت بدنی هستند.
بر اساس دستورالعمل های فعالیت بدنی برای آمریکایی هابزرگسالان باید «حداقل» 150 تا 300 دقیقه با شدت متوسط یا 75 دقیقه ورزش شدید داشته باشند. فعالیت بدنی در هفته. همین دستورالعمل‌ها در مورد افراد مسن‌تر نیز اعمال می‌شود، که به آنها نیز توصیه می‌شود که یک روال فعالیت بدنی «چند جزیی» داشته باشند که شامل فعالیت‌های تعادلی، هوازی و تقویت عضلات است.
سالمندانی که نمی توانند 150 دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط در هفته انجام دهند، باید سعی کنند «تا جایی که توانایی ها و شرایطشان اجازه می دهد» از نظر بدنی فعال باقی بمانند.
به گفته مؤسسه ملی سرطان، افرادی که از نظر بدنی فعال‌تر بودند و حتی از این توصیه‌ها تجاوز می‌کردند، به طور طبیعی خطر مرگ و میر خود را کاهش می‌دادند. و حتی افرادی که در ترکیبی از هفت فعالیت فقط فعالیت متوسطی داشتند، در مقایسه با افرادی که در هیچ یک از آنها شرکت نمی کردند، 5 درصد کمتر در معرض خطر مرگ و میر ناشی از همه علل بودند.
محققان نوشتند: «یافته‌های ما مبنی بر اینکه همه انواع فعالیت‌ها با طول عمر بیشتر مرتبط هستند، شواهدی را تأیید می‌کند که فعالیت بدنی در اوقات فراغت می‌تواند خطر مرگ و میر را کاهش دهد.» اگرچه ما تفاوت‌هایی را در ارتباط بین فعالیت‌ها یافتیم، شرکت در هر یک از فعالیت‌ها در مقایسه با افرادی که در هر فعالیت شرکت نمی‌کردند، از جمله فعالیت‌های با شدت متوسط، با مرگ‌ومیر کمتری همراه بود.»