در مناطق روستایی آمریکا ، چرخاندن دستها برای واکسن کووید ابتدا مورد اعتماد است

توسط کارا آنتونی

کایرو ، ایالت – لی رایت سخت در حال کار بود و در نزدیکی بیمارستان متروکه شهر ، یک آرایشگاه ناخن می ساخت ، وقتی جودی جانسون بعد از ظهر اخیر برای معرفی خود به آنجا آمد.

جانسون ، که برای برنامه توسعه دانشگاه ایلینوی کار می کند ، در گرمای تابستان گاه به گاه با رایت صحبت می کرد. برای جانسون ، این اولین گام برای ایجاد اعتماد در این شهر با کمتر از 2200 نفر بود ، زیرا برنامه های توسعه ای در سراسر ایالات متحده-که در بسیاری از جوامع روستایی برای کمک به کشاورزان و حمایت از باشگاه های 4 ساعته بسیار ارزشمند بود-خدمات خود را به آموزش مردم افزایش می دهد. در مورد واکسن کووید -19

رایت ، 68 ساله ، واکسینه نشده بود و برنامه ریزی شده بود این وضعیت همچنان باقی بماند ، حتی اگر در طول همه گیری همه دستورالعمل های بهداشت عمومی را رعایت کرده بود. وقتی نوبت به ضربات شلیک رسید ، او تصمیم گرفت سرنوشت خود را به ایمان خود بسپارد.

“پزشکان خوب هستند. من را اشتباه نگیرید. »رایت گفت. “اما ما باید چیزی داشته باشیم که واقعاً می توانیم به آن وابسته باشیم.”

جانسون آن روز با رایت در مورد واکسن ها صحبت نکرد. در عوض فقط گوش می داد. جانسون بعداً گفت: “هیچ کس نمی خواهد احساس شرم کند یا تحقیر شود زیرا کاری انجام نمی دهد.”

فقط 16٪ از ساکنان به گفته وزارت بهداشت ایالت ، در شهرستان الکساندر واکسن کاملی در برابر کووید -19 ، پایین ترین میزان در ایلینوی ، انجام شده است. تعداد مبتلایان به ویروس کرونا در حال افزایش است. بنابراین سیستم توسعه تعاونی، که با شبکه ای از دانشگاه های اعطایی زمین مرتبط است ، قصد دارد دو سال آینده را در مورد واکسن ها در این جامعه و جاهای دیگر صحبت کند. ممکن است متقاعد کردن افراد کافی برای واکسیناسیون به این اندازه یا بیشتر طول بکشد.

این سیستم افزونه دارای سنتی است که اطلاعات مبتنی بر تحقیق را در زمینه های مختلف از جمله کیفیت آب ، ایمنی غذا و آمادگی در برابر بلایا به جوامع می رساند. ریشه های آن عمیقاً در مناطق روستایی آمریکا ، جایی که واکسن ها به سرعت درگیر شده اند ، در حال حاضر از بودجه ایالتی و فدرال برای پرداخت هزینه استفاده می کند. تلاش های آموزش ایمن سازی متناسب با جوامع خاص

در حال حاضر باشگاه های 4-H در حال ساخت ماسک و محافظ صورت هستند. در ایلینوی ، آژانس دارای یک راهنمای منابع کووید برای خانواده ها ، صاحبان مشاغل و کشاورزان. دفتری که بخش جنوبی ایالت را پوشش می دهد در حال حاضر به دنبال استخدام فردی در جامعه است تا از اهمیت واکسیناسیون مطلع شود. جانسون همچنین می خواهد با کلیساهای محلی ، گروه های مدنی و صاحبان مشاغل برای انجام کار همکاری کند.

کاریسا نلسون ، سخنگوی برنامه های 4-H در ایلینوی ، گفت: “این اولین همه گیری جهانی ما نیست.” از طرف سازمان نمایندگان و باشگاه اعضا بیماران پرستاری در طول همه گیری آنفولانزای 1918 که جهان را ویران کرد

این بار ، استراتژی خدمات توسعه نیز می تواند در این جوامع روستایی و مناطق شهری که در آن خدمت می کند کمک کند. اما رهبران محلی می گویند هیچ راه حل سریع برای بهبود نرخ واکسیناسیون در قاهره یا سراسر کشور وجود ندارد. واکسیناسیون افراد یک چالش ظریف در هر جامعه ای است. در قاهره ، سابقه طولانی تنش های نژادی مربوط به جنگ داخلی هنوز ادامه دارد. مانند بسیاری از شهرهای روستایی در سرتاسر ایالات متحده ، جامعه نیز احساس می کند که مورد قدردانی و سوء تفاهم قرار نگرفته است.

بی تفاوتی واکسن در اینجا شایع است ، جایی که میزان عفونت تا همین اواخر پایین بود.

تایرون کلمن ، رئیس و بنیانگذار بخش الکساندر و پولاسکی NAACP ، که به سازماندهی کلینیک های واکسن در قاهره کمک کرده است ، می گوید: “ما مشارکت زیادی نداشتیم.”

در ماه ژوئن ، او بخش بهداشت را به جشن نوزدهم شهر در پارک سنت مری دعوت کرد. بیش از 300 نفر شرکت کردند. اما کلینیک پاپ آپ این رویداد که توسط ایالت میزبانی شده بود ، در طول شش ساعت فعالیت خود تعداد زیادی از افراد برای واکسیناسیون نداشت.

کلمن گفت: “ما فقط دو نفر داشتیم.”

در اوایل قرن بیستم بیش از 15000 نفر در قاهره زندگی می کردند و به آن کمک می کردند نام مستعار “شیکاگو کوچک” و “دروازه جنوب” را به دست آورد. کارخانه های قدیمی ، خانه های پیشین ، یک کتابخانه پر زرق و برق و یک بیمارستان خالی به عنوان یادآور گذشته باشکوه شهر باقی مانده است. کتابخانه شهر آثار ساموئل کلمنز ، نویسنده آمریکایی مشهور به مارک تواین را به طور برجسته نشان می دهد. پس از سفر به قاهره ، تواین در رمان خود در سال 1884 “ماجراهای هاکلبری فین” درباره شهر نوشت.

در رمان ، قاهره نشان دهنده آزادی و شانس برای زندگی بهتر است.

اما بیمارستان تعطیل کردن در سال 1987. تنها مغازه خواربارفروشی در شهر که سالها پیش تعطیل شده بود ، مسکن عمومی در سالهای اخیر خراب شد و تنها خانه سالمندان در طول همه گیری بسته شد و ساکنان را مجبور کرد بدون اطلاع قبلی مکان جدیدی برای زندگی پیدا کنند. علاوه بر همه اینها ، سیل بیش از یک بار شهر را نابود کرده است.

امروز ، کمتر از 2200 نفر که اکثریت آنها سیاه پوست هستند، اینجا زندگی کن. و مردم محلی می گویند که جمعیت با تمام بسته شدن همچنان کاهش یافته است. شهرها اغلب توسط مطبوعات و راهنمایان مسافرتی به اشتباه شناخته می شوند رها شدهبه

رونی وودز ، کشیش محلی و معلم بازنشسته مدرسه می گوید: “قاهره شهر ارواح نیست.” “اصلاً نمرده است.”

گردشگران هنوز برای دیدن محل تلاقی دو رودخانه می سی سی پی و اوهایو در آنجا ایستاده اند. اما آنها معمولاً ساحل صخره ای رودخانه ای را نمی بینند که ساکنان برای شام خود ماهیگیری می کنند. بورلی دیویس ، 60 ساله ، اغلب با میله در دست به آنجا می رود و بخش زیادی از صید خود را به دیگر اعضای جامعه می دهد. هرچند این ساحل زیبا با چوب دریایی و ماهیان مرده که به ساحل شسته شده اند فرش شده است.

دیویس در کنار لاشه ماهی در کنار رودخانه ایستاد و گفت: “من حدس می زنم این چنین باشد.” “چون اگر نه ، بهتر بود.”

اما بسیاری از ساکنان بر این باورند که شهرشان به شکوه گذشته خود باز می گردد. جانسون گفت: “جهان می شنود که این بخش منفی کشور است و اینطور نیست.” “ما چیزها و افراد خوب زیادی در اینجا داریم.”

در این روز ، تنها زمین بازی بسکتبال در شهر ، که توسط یک حلقه لنگر انداخته بود ، در یک جامعه روستایی مشغول بود که برای زنده ماندن مدت ها قبل از شیوع همه گیر مبارزه می کرد. به نظر می رسید مردان حاضر در زمین نگران ابتلا به کووید نیستند.

جفری دیویت ، 24 ساله ، می گوید: “من کووید نگرفته ام ، بنابراین احساس می کنم در حال حاضر نیازی به واکسیناسیون ندارم.”

پسر رایت ، رومن رایت ، 36 ساله ، تقریباً همین را گفت در حالی که به پدرش در ساخت آرایشگاه ناخن در سراسر شهر کمک می کرد. او برای سیستم زندان کار می کند و یکی از امکانات آن در نزدیکی موارد کووید گزارش کرده است. اما او به این بیماری مبتلا نشده بود. او مانند پدرش گفت که قصد ندارد عکس های خود را بگیرد.

رومن رایت گفت: “من مثل پدرم هستم.” “من تمام عمر در کلیسا متولد و بزرگ شدم. بنابراین من می گویم ما به خدا ایمان داریم. می دانم که پدر و مادرم برایم دعا می کنند. ما برای یکدیگر دعا می کنیم و فقط به خدا ایمان داریم. “

وودز ، کشیش ، دیدگاه متفاوتی دارد. او کارت واکسیناسیون خود را در یک غلاف پلاستیکی نگه می دارد و هر جا که می رود آن را با خود حمل می کند.

وودز ، 66 ساله ، می گوید: “من ایمان قوی دارم.” و در سن من ، عوامل خطرساز من ، فقط احساس کردم که خدا علم را برای کمک به ما در آنجا قرار داده است. “

اما وودز گفت که برای متقاعد کردن دیگران در قاهره برای واکسیناسیون ، حتی اگر آنها فردی را که به دلیل بیماری کووید فوت کرده است می شناسند ، کار زیادی لازم است. آ پزشک برجسته یکی از کشته شدگان جامعه بود او گفت: “این به چیزی بیشتر از توضیح نیاز دارد ، به یک تغییر فرهنگی نیاز دارد زیرا مردم فقط به آنها اعتماد ندارند.”

این یکی از دلایلی است که جانسون در جستجوی صدای محلی است تا در سال آینده برنامه آموزش واکسن سرویس خدمات فرعی را رهبری کند. او به عنوان یک مرد 51 ساله سفید پوست که در یک جامعه عمدتا سفیدپوست در 45 مایلی خارج از قاهره بزرگ شده است ، می داند که ساکنان محلی بیشتر احتمال دارد افکار خود را با شخصی که در اینجا زندگی می کند به اشتراک بگذارند. بعلاوه ، او بیشتر وقت خود را صرف گفتگو با رهبران جامعه و مقامات دولتی می کند. او در جستجوی فردی است که زمان خود را با افراد محلی که دارای عنوان و مقام نیستند بگذراند.

جانسون گفت: “همه مثل من فکر نمی کنند.” “بنابراین ما باید آن را در نظر بگیریم.”

این داستان توسط تهیه کننده تهیه شده است KHN (Kaiser Health News) ، یک اتاق خبر ملی که روزنامه نگاری عمیقی در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند. همراه با تجزیه و تحلیل سیاست و نظرسنجی ، KHN یکی از سه برنامه اصلی عملیاتی است KFF (بنیاد خانواده قیصر). KFF یک سازمان غیر انتفاعی است که اطلاعات مربوط به مسائل بهداشتی را به ملت ارائه می دهد.

KHN (Kaiser Health News) یک اتاق خبر ملی است که روزنامه نگاری عمیقی در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند. همراه با تجزیه و تحلیل سیاست و نظرسنجی ، KHN یکی از سه برنامه اصلی عملیاتی است KFF (بنیاد خانواده قیصر). KFF یک سازمان غیر انتفاعی است که اطلاعات مربوط به مسائل بهداشتی را به ملت ارائه می دهد.

از محتوای ما استفاده کنید

این داستان می تواند به صورت رایگان بازنشر شود (جزئیات)