مجموعه‌ای از عکس‌های شباهت‌های ژنتیکی غیرمرتبط، همراه با تجزیه و تحلیل DNA، نشان داد که شباهت شدید چهره با انواع ژنتیکی مشترک مرتبط است. این اثر در 23 اوت در مجله ظاهر می شود گزارش های سلولی.
مطالعه ما با نشان دادن اینکه افراد با چهره‌های شبیه به افراطی ژنوتیپ‌های مشترکی دارند، در حالی که در سطوح اپی ژنوم و میکروبیوم ناسازگار هستند، بینشی نادر در مورد شباهت انسان ارائه می‌کند. ژنومیک آنها را با هم جمع می کند و بقیه آنها را از هم جدا می کند.”
مانل استلر (@ManelEsteller)، نویسنده ارشد، موسسه تحقیقات لوسمی جوزپ کارراس در بارسلون، اسپانیا
به دلیل گسترش شبکه جهانی وب و امکان تبادل تصاویر انسان ها در سراسر سیاره، تعداد افرادی که به صورت آنلاین به عنوان دوقلوها یا دوقلوهای مجازی شناسایی شده اند و از نظر ژنتیکی با هم ارتباط ندارند، افزایش یافته است. در مطالعه جدید، استلر و تیمش تصمیم گرفتند در سطح مولکولی، انسان های تصادفی را که به طور عینی ویژگی های صورت مشترک دارند، مشخص کنند.
برای انجام این کار، آنها دو نفره انسانی را از آثار عکاسی فرانسوا برونل، هنرمند کانادایی که از سال 1999 در سراسر جهان عکس‌هایی از شباهت‌ها به دست آورده است، انتخاب کردند. محققان با استفاده از سه الگوریتم مختلف تشخیص چهره، یک معیار عینی از شباهت را برای این جفت ها تعیین کردند.
علاوه بر این، شرکت کنندگان یک پرسشنامه جامع بیومتریک و سبک زندگی را تکمیل کردند و DNA بزاق را برای تجزیه و تحلیل مولتیومیک ارائه کردند. استلر می‌گوید: «این مجموعه منحصربه‌فرد از نمونه‌ها به ما این امکان را می‌دهد تا بررسی کنیم که چگونه ژنومیک، اپی ژنومیک و میکروبیومیک می‌توانند به شباهت انسان کمک کنند.
به طور کلی، نتایج نشان داد که این افراد ژنوتیپ های مشابهی دارند، اما در متیلاسیون DNA و مناظر میکروبیوم متفاوت هستند. نیمی از جفت‌های شبیه به هم توسط هر سه الگوریتم خوشه‌بندی شدند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که 9 مورد از این 16 جفت بر اساس 19277 پلی مورفیسم تک نوکلئوتیدی مشترک در کنار هم قرار گرفتند.
علاوه بر این، ویژگی‌های فیزیکی مانند وزن و قد، و همچنین ویژگی‌های رفتاری مانند سیگار کشیدن و تحصیلات، در جفت‌های شبیه به هم مرتبط بودند. در مجموع، نتایج نشان می‌دهد که تنوع ژنتیکی مشترک نه تنها به ظاهر فیزیکی مشابه مربوط می‌شود، بلکه ممکن است بر عادات و رفتار مشترک نیز تأثیر بگذارد.
استلر می گوید: «ما بینشی منحصر به فرد از ویژگی های مولکولی که به طور بالقوه بر ساختار چهره انسان تأثیر می گذارد، ارائه کردیم. “ما پیشنهاد می کنیم که همین عوامل تعیین کننده با هر دو ویژگی فیزیکی و رفتاری که انسان را تشکیل می دهند، مرتبط باشد.”
چند محدودیت مطالعه شامل حجم نمونه کوچک، استفاده از تصاویر سیاه و سفید دو بعدی و غالب بودن شرکت کنندگان اروپایی است. علیرغم این اخطارها، یافته‌ها ممکن است پایه‌ای مولکولی برای کاربردهای آینده در زمینه‌های مختلف مانند زیست پزشکی، تکامل و پزشکی قانونی ارائه دهند.
استلر می گوید: «این نتایج پیامدهای آتی در پزشکی قانونی خواهد داشت – بازسازی چهره مجرم از روی DNA – و در تشخیص ژنتیکی – عکس صورت بیمار سرنخ هایی را در مورد اینکه چه ژنومی دارد به شما می دهد. “از طریق تلاش های مشترک، چالش نهایی پیش بینی ساختار چهره انسان بر اساس چشم انداز مولتیومیک فرد خواهد بود.”
این کار توسط دولت های کاتالونیا و اسپانیا و همچنین بنیاد سلکس تامین مالی شد. اعلامیه های علاقه مندی را می توان در مقاله یافت.
منبع:
مرجع مجله:
جوشی، آر اس، و همکاران (2022) انسان های شبیه به هم که با الگوریتم های تشخیص چهره شناسایی شده اند شباهت های ژنتیکی را نشان می دهند. گزارش های سلولی. doi.org/10.1016/j.celrep.2022.111257.