فلاونوئیدهای بالقوه برای مبارزه با آلرژی و التهاب

در مطالعه اخیر منتشر شده در زیست پزشکی و دارودرمانی ژورنال، محققان خواص ضد حساسیت و ضد التهابی فلاونوئیدها را بررسی کردند.

التهاب مزمن برای شروع و پیشرفت اختلالات مزمن مانند دیابت، سرطان، فشار خون بالا، آسم و آلرژی بسیار مهم است. فلاونوئیدهای زیست فعال در گروه های غذایی متعددی از جمله سبزیجات، آجیل، میوه ها، نوشیدنی ها و غلات فراوان هستند. تحقیقات اخیر روی فلاونوئیدها توانایی آنها را برای تنظیم یا جلوگیری از التهاب نشان داده است. فلاونوئیدها به دلیل قابلیت های آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و تعدیل کننده ایمنی، یک عنصر ضروری در کاربردهای دارویی، تغذیه ای و پزشکی هستند. با این حال، تحقیقات گسترده ای برای درک مکانیسم ضد التهابی این ترکیبات مورد نیاز است.

پتانسیل ضد التهابی و ضد حساسیت فلاونوئیدهای رژیمی: بررسی. اعتبار تصویر: Danijela Maksimovic / Shutterstock

فلاونوئیدها به عنوان عوامل ضد التهابی موثر

فلاونوئیدها با مسدود کردن فاکتورهای رونویسی و همچنین آنزیم های تنظیم کننده مسئول التهاب و انتشار آن، از جمله مکانیسم های دیگر، به عنوان عوامل ضد التهابی عمل می کنند. کینازهای مختلف از جمله C-protein کیناز، فسفواینوزیتول کیناز، تیروزین کیناز، کیناز-4 وابسته به سیکلین یا فسفاتیدیلینوزیتول کیناز، در انتقال سیگنال از طریق فسفوریلاسیون لیپید یا پروتئین نقش دارند و نقش اساسی در فعال شدن سلول در طول التهاب دارند. فلاونوئیدها ممکن است با سرکوب فاکتور هسته ای کاپا-B (Nf-κB) به طور بالقوه بر پروتئین کینازها تأثیر بگذارند. چندین مطالعه نشان داده‌اند که فلاونوئیدها می‌توانند IkB و Nf-kB را تعدیل کنند، که مستقیماً با فعال‌سازی سلول مرتبط است. علاوه بر این، آنها فاکتورهای رونویسی مانند مبدل سیگنال و فعال کننده رونویسی (STAT)-6 و GATA-3 سیتوکین های CD4+T helper 2 (Th2) را تنظیم می کنند.

فلاونوئیدها به عنوان یک عامل ضد حساسیت

تقریباً چهار نوع مختلف پاسخ ایمنی آلرژیک به دنبال قرار گرفتن در معرض آلرژن یا دارو ایجاد می شود. نوع 1، که با واسطه سلول Th است، تمرکز این تحقیق است. این شامل دو مرحله است، یعنی فاز القایی شامل تشکیل ایمونوگلوبولین (Ig)-E در برابر آلرژن در حضور غالب Th2. فاز دوم، فاز محرکی است که شامل ترشح قوی واسطه های شیمیایی از سلول های ایمنی، از جمله ماست سل ها است، که سپس دوباره با آلرژن تعامل می کنند. به نظر می رسد تداخل فلاونوئید با فعال سازی Th-cell مکانیسم اولیه برای سرکوب واکنش های آلرژیک باشد. با اتخاذ این رویکرد، فلاونوئیدها می توانند نقشی پاتولوژیک در درمان شرایط مرتبط با آلرژی ایفا کنند.

درونکشتگاهی و in vivo مطالعات فلاونوئیدها

لوتئولین، میریستین، کامفرول و کوئرستین در برابر سیتوکین های خاص آلرژی مفید هستند. درونکشتگاهی و in vivo آزمایش. گزارش شده است که همه آنها از تولید اینترلوکین (IL)-4 و IL-13 از ماست سل ها و بازوفیل ها جلوگیری می کنند.

کوئرستین

کوئرستین یک جزء بالقوه به دلیل عملکرد آنتی اکسیدانی آن در مهار رادیکال ها و ویژگی های ضد آلرژیک است که از طریق فعال سازی ایمنی آشکار می شود. همچنین با کاهش تولید هیستامین از بازوفیل ها و ماست سل ها، و با جلوگیری از ترشح سایتوکاین های پیش التهابی، به عنوان یک عامل آنتی هیستامین و ضد التهاب عمل می کند. مطالعات in vitro و in vivo خواص ضد حساسیت و ضد التهابی کوئرستین را نشان دادند. گالانژین و کوئرستین هر دو درماتیت آتوپیک را در ماکروفاژهای فعال شده با لیپوپلی ساکارید (LPS) با هدف قرار دادن مسیرهای NF-kB، کینازهای تنظیم‌شده با سیگنال خارج سلولی (ERKs)-1/2، و کیناز N ترمینال C-Jun (JNK) کاهش دادند. علاوه بر این، گالانژین و کورستین به تنهایی یا با هم IgE سرم را کاهش داده و ضایعات پوستی را در مدل موش balb-c مبتلا به درماتیت آتوپیک (AD) بهبود می‌بخشند.

کامفرول

کامفرول یک فلاونول گیاهی با فعالیت های ضد حساسیت، ضد التهابی و آنتی اکسیدانی است که در مطالعات حیوانی و انسانی نشان داده شده است. با تداخل در سیگنال دهی NF-kB، به طور قابل توجهی التهاب آلرژیک راه هوایی را در بین موش ها کنترل می کند. Kaempferol بیان CD69 و تولید سایتوکاین های التهابی آلرژن مانند IL-12 را کاهش داد. علاوه بر این، آزمایش‌های pulldown نشان داد که کامفرول با اتصال مستقیم به پروتئین 1 مرتبط با مقاومت چند دارویی (MRP-1) فعالیت آن را کاهش می‌دهد. Kaempferol مسیر NF-kB با واسطه TAK1-IKK و همچنین فسفوریلاسیون JNK را در سلول های T فعال مهار کرد. شبیه به درونکشتگاهی تحقیقات، کامفرول ظاهر درماتیت آتوپیک را در بین موش ها بهبود بخشید.

میریستین

Myricetin دارای ویژگی های آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ضد حساسیت است. موش های آلرژیک ناشی از تولوئن 2،4-دی ایزوسیانات (TDI) پس از درمان خوراکی کاهش عطسه، اریتم، رینوره و ادم را نشان دادند. Sonneratia caseolaris عصاره خام همچنین مشخص شده است که مواد شیمیایی پلی فنولیک، به ویژه اسید وانیلیک، میریستین و الاژیک، علائم آلرژیک را با اتصال مستقیم به گیرنده های هیستامین و سرکوب تولید سیتوکین های سلول Th که در بیماری آلرژیک نقش دارند، کاهش می دهند.

لوتئولین

فعالیت ضد حساسیت لوتئولین در موش های Balb-c مبتلا به آسم ناشی از ova-albumin مورد بررسی قرار گرفت. در یک مدل موش، حیوانات تحت درمان با لوتئولین علائم آلرژی را کاهش دادند، از جمله کاهش نفوذ سلول‌های التهابی و همچنین سیتوکین‌های التهابی با واسطه Th2. موش‌های مبتلا به رینیت آلرژیک برای تعیین اینکه چگونه لوتئولین به کاهش التهاب آلرژیک و تعادل Th1/Th2 با تنظیم مسیر گیرنده 4 (TLR4)/NF-kB کمک می‌کند، مورد مطالعه قرار گرفتند. در موش‌های آلرژیک ناشی از تخمک‌آلبومین، درمنه آرگی جزء لوتئولین به طور قابل توجهی حساسیت بیش از حد راه هوایی، تعداد سلول های التهابی، سیتوکین های Th2 و IgE را کاهش داد.

به طور کلی، یافته های مطالعه نشان داد که فلاونوئیدها دارای ویژگی های ضد التهابی، آنتی اکسیدانی و ضد حساسیت هستند. مطالعات اخیر بر روی چهار فلاونوئید کلیدی ضد التهابی و ضد آلرژی، اثرات مفید آن‌ها را بر بیماری‌های آلرژیک با متعادل کردن سلول‌های Th1/Th2 و اختلال در تحریک بازوفیل‌ها و ماست سل‌ها تایید کرده‌اند.