مطالعه می‌گوید افراد «دوگانه مشترک» در معرض خطر بالاتر ابتلا به کووید طولانی مدت هستند

آیا مفاصلی دارید که فراتر از محدوده طبیعی حرکت می کنند؟ یک مطالعه جدید نشان داده است که افراد مبتلا به بیش حرکتی مفاصل، که اغلب به عنوان “دو مفصلی” شناخته می شوند، بیشتر از خستگی مداوم مرتبط با کووید طولانی رنج می برند.

کووید طولانی مدت به اثرات طولانی مدت مرتبط با عفونت حاد SARS-CoV-2 اشاره دارد. این شامل طیف گسترده ای از در حال انجام است مشکلات سلامتی مانند خستگی، درد مفاصل یا عضلانی، تب، مشکلات تنفسی، سردرد، تپش قلب، مشکل در تفکر، تغییر بو یا طعم، اسهال، درد معده، افسردگی و اضطراب.

محققان می دانند که مشخص است عوامل خطر مانند سن و شرایط سلامتی از قبل موجود از جمله فیبرومیالژیا، سندرم روده تحریک پذیر، میگرن، آلرژی، اضطراب، افسردگی و کمردرد خطر ابتلا به کووید طولانی مدت را افزایش می دهد.

دکتر جسیکا اکلس، رهبری آخرین مطالعه در دانشگاه ساسکس، و تیمش در حال بررسی یک احتمال ارتباط بین بیش حرکتی، آنسفالومیلیت میالژیک/سندرم خستگی مزمن (ME/CFS) و فیبرومیالژیا (شرایطی که با درد گسترده بدن مشخص می شود) در میان همه گیری. آنها به همراه محققان کینگز کالج لندن تصمیم گرفتند بررسی کنند که آیا حرکت بیش از حد یک عامل بالقوه در ابتلا به کووید طولانی است یا خیر.

این تیم داده‌های 3064 شرکت‌کننده در مطالعه Zoe Health را تجزیه و تحلیل کرد تا بفهمد که آیا افراد مبتلا به مفاصل هایپرموبیل به طور کامل از آخرین اپیزود COVID-19 خود بهبود یافته‌اند و آیا پس از عفونت دچار خستگی طولانی‌مدت شده‌اند یا خیر.

مطالعه منتشر شده در ژورنال BMJ نشان داد که افراد مبتلا به مفاصل هایپر متحرک 30 درصد شانس بیشتری برای بهبودی کامل از COVID-19 و تجربه خستگی مداوم مرتبط با کووید طولانی دارند.

از آنجایی که این مطالعه مشاهده ای است، حرکت بیش از حد نمی تواند به عنوان یک عامل علت کووید طولانی مدت دیده شود.

حدود 30 درصد از بزرگسالان دارای بیش حرکتی هستند. در بیشتر موارد، مفاصل آسیب دیده زانو، آرنج، مچ دست، شانه و انگشتان هستند. زمانی که بافت همبند به طور کامل رشد نکرده باشد، این وضعیت در میان کودکان رایج است.

به طور معمول، مفاصل هایپرموبیل بدون هیچ گونه مشکل اساسی دیگر ظاهر می شوند و به آن سندرم هایپرموبیتی خوش خیم می گویند. این عارضه می‌تواند ناشی از دلایل مختلفی باشد، از جمله تغییر در شکل استخوان یا عمق حفره‌های مفصلی، تفاوت در تون یا قدرت ماهیچه‌ها، اختلال در حس عمقی، که شامل احساس وسعت کشش شما و سابقه خانوادگی بیش حرکتی است.