مقایسه عوارض جانبی و تعاملات

تفاوت بین ایبوپروفن (Advil، Motrin) و ناپروکسن (Aleve) چیست؟

• ایبوپروفن (Advil، موترین) و ناپروکسن (الو) هر دو هستند بدون نسخه (OTC) ضد التهاب غیر استروئیدی مواد مخدر (NSAID ها) برای مدیریت خفیف تا متوسط ​​استفاده می شود درد، تب، و التهاب
• عوارض جانبی رایج از ایبوپروفن و ناپروکسن که مشابه هستند عبارتند از:
• عوارض جانبی جدی ایبوپروفن و ناپروکسن که مشابه هستند عبارتند از:
• ایبوپروفن و ناپروکسن هر دو ممکن است با هم تداخل داشته باشند لیتیوم، فشار خون داروها، متوترکسات (ترکسال، روماترکسآمینوگلیکوزیدها، ضد انعقادها، سیکلوسپورین، فوروزماید، و دیورتیک های تیازیدی.
• مصرف ایبوپروفن، ناپروکسن یا موارد دیگر NSAID ها و مصرف بیش از سه الکل نوشیدنی ها در روز ممکن است خطر ابتلا به زخم معده را افزایش دهد.
• مصرف ناپروکسن یا ایبوپروفن همراه با مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) ممکن است احتمال خونریزی گوارشی (GI) را افزایش دهد.
• نام های تجاری ناپروکسن شامل آناپروکس، ناپرلان، ناپروسین، و الو. نام های تجاری ایبوپروفن شامل Advil, مشاوره کودکان/موترین، مدیپرن، موترین، نوپرینو PediaCare تب.

ایبوپروفن (ادویل، موترین) چیست؟ ناپروکسن (Aleve) چیست؟ آیا آنها یکسان هستند؟

ایبوپروفن و ناپروکسن متعلق به دسته ای از مواد مخدر تماس گرفت داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). سایر اعضای این کلاس عبارتند از ایندومتاسین (ایندوسین) نابومتون (رلافن) و چندین نفر دیگر.

• این داروها برای مدیریت خفیف تا متوسط ​​استفاده می شوند درد، تب، و التهاب
• آنها با کاهش سطح پروستاگلاندین ها، مواد شیمیایی که مسئول آن هستند، کار می کنند درد، تب، و التهاب
• ناپروکسن و ایبوپروفن آنزیم سازنده پروستاگلاندین ها (سیکلواکسیژناز) را مسدود می کنند و در نتیجه غلظت پروستاگلاندین ها کاهش می یابد. بنابراین، التهاب، درد، و تب کاهش می یابد.

کاربرد ایبوپروفن در مقابل ناپروکسن چیست؟

آیا ایبوپروفن یک ضد التهاب است؟ آن برای چه کاری استفاده می شود؟

ایبوپروفن برای درمان درد خفیف تا متوسط، التهاب و تب ناشی از بیماری‌های متعدد و متنوع استفاده می‌شود. برای درمان استفاده می شود:

ناپروکسن برای چه مواردی استفاده می شود؟

ناپروکسن برای درمان موارد زیر استفاده می شود:

• درد خفیف تا متوسط،
• التهاب و
• تب.

عوارض ایبوپروفن در مقابل ناپروکسن چیست؟

عوارض جانبی ایبوپروفن

شایع ترین عوارض جانبی ایبوپروفن عبارتند از:

NSAID ها توانایی لخته شدن خون را کاهش می دهند و بنابراین خونریزی پس از آسیب را افزایش می دهند.

ایبوپروفن ممکن است باعث زخم معده یا روده شود و زخم ها ممکن است خونریزی کنند. گاهی اوقات، زخم ممکن است بدون آن ایجاد شود درد شکم; و به دلیل خونریزی، تنها علائم یا علائم زخم ممکن است سیاه باشد، مدفوع قیری، ضعف، و سرگیجه هنگام ایستادن (افت فشار خون ارتواستاتیک).

گاهی اوقات، زخم ممکن است بدون آن ایجاد شود درد شکمبه دلیل خونریزی و تنها علائم یا علائم زخم عبارتند از:

NSAID ها جریان خون را به کلیه ها کاهش می دهند و عملکرد کلیه ها را مختل می کنند. این اختلال به احتمال زیاد در بیمارانی رخ می دهد که قبلاً دارای اختلال در عملکرد کلیه هستند یا نارسایی احتقانی قلبو استفاده از NSAID ها در این بیماران باید با احتیاط باشد.

افرادی که هستند حساسیتی به سایر NSAID ها، از جمله آسپرین، نباید از ایبوپروفن استفاده کرد.

افراد با آسم بیشتر احتمال دارد تجربه کنند حساسیتی واکنش به ایبوپروفن و سایر NSAID ها.

سایر عوارض جانبی جدی مرتبط با NSAID ها عبارتند از:

NSAID ها (به جز دوز کم آسپرین) ممکن است خطر بالقوه کشنده را افزایش دهد حمله قلبی، سکته، و شرایط مرتبط در افراد با یا بدون بیماری قلبی یا عوامل خطر برای بیماری قلبی. افزایش خطر ابتلا به حمله قلبی یا سکته ممکن است در اوایل هفته اول استفاده رخ دهد و خطر ممکن است با استفاده طولانی‌تر افزایش یابد و در بیمارانی که عوامل خطر زمینه‌ای دارند بیشتر است. قلب و بیماری عروق خونی بنابراین، NSAID ها نباید برای درمان درد ناشی از آن استفاده شوند پیوند عروق کرونر (CABG) عمل جراحي.

عوارض جانبی ناپروکسن

شایع ترین عوارض جانبی ناپروکسن عبارتند از:

• راش،
• زنگ زدن در گوش،
• سردرد،
• سرگیجه،
• خواب آلودگی، درد شکم، حالت تهوع،
• اسهال،
• یبوست،
• سوزش سردل،
• احتباس مایعات و
• تنگی نفس.

سایر عوارض جانبی مهم عبارتند از:

دوز ایبوپروفن در مقابل ناپروکسن چقدر است؟

دستورالعمل دوز ایبوپروفن

• برای دردهای جزئی، درد خفیف تا متوسط، گرفتگی های قاعدگیو تب، دوز معمول بزرگسالان 200 یا 400 میلی گرم هر 4 تا 6 ساعت است.
• آرتروز با 300 تا 800 میلی گرم 3 یا 4 بار در روز درمان می شود.
• زمانی که تحت نظر پزشک هستید، حداکثر دوز ایبوپروفن 3.2 گرم در روز است. در غیر این صورت حداکثر دوز 1.2 گرم در روز است.
• افراد نباید بیش از 10 روز برای درمان درد یا بیش از 3 روز برای درمان تب از ایبوپروفن استفاده کنند مگر اینکه توسط پزشک تجویز شود.
• به کودکان 6 ماهه تا 12 ساله معمولاً 10-5 میلی گرم بر کیلوگرم هر 8-6 ساعت برای درمان تب و درد ایبوپروفن داده می شود. حداکثر دوز mg/kg 40 در روز است.
• نوجوان آرتروز با mg/kg/day 20 تا 40 در 3-4 دوز منقسم درمان می شود.
• برای جلوگیری از ناراحتی معده ایبوپروفن باید همراه غذا مصرف شود.

دستورالعمل دوز ناپروکسن

• برای کاهش ناپروکسن باید همراه غذا داده شود ناراحتی معده.
• دوز معمول بزرگسالان برای درد 250 هر 6 تا 8 ساعت یا 500 میلی گرم دو بار در روز با استفاده از قرص های معمولی ناپروکسن است.
• دوز معمول برای ناپرلان قرص های رهش کنترل شده 750 تا 1000 میلی گرم یک بار در روز تجویز می شود.
• دوز معمول برای EC-ناپروسین 375-500 میلی گرم دو بار در روز است.
• دوز برای روماتیسم مفصلی، آرتروز، یا اسپوندیلیت آنکیلوزان 500 تا 1000 میلی گرم هر 12 ساعت است.
• گرفتگی های قاعدگی پس از دوز اولیه 500 میلی گرم، هر 6 تا 8 ساعت با 250 میلی گرم درمان می شوند.

تداخلات دارویی و الکل ایبوپروفن در مقابل ناپروکسن چیست؟

تداخلات دارویی ایبوپروفن و الکل

• ایبوپروفن با چندین تداخل مشکوک یا احتمالی همراه است که می تواند بر عملکرد سایر داروها تأثیر بگذارد.
• ایبوپروفن ممکن است سطح خونی را افزایش دهد لیتیوم (اسکالیت، لیتوبید) با کاهش دفع لیتیوم توسط کلیه ها. افزایش سطح لیتیوم ممکن است منجر به سمیت لیتیوم شود.
• ایبوپروفن ممکن است کاهش دهد فشار خون-کاهش اثرات داروهایی که برای کاهش فشار خون تجویز می شوند. این ممکن است به این دلیل رخ دهد که پروستاگلاندین ها در تنظیم فشار خون نقش دارند.
• زمانی که ایبوپروفن همراه با متوترکسات (روماترکس، ترکسال) یا آمینوگلیکوزیدها (مثلا جنتامایسین) سطح خونی متوترکسات یا آمینوگلیکوزید ممکن است افزایش یابد، احتمالاً به دلیل کاهش دفع آنها از بدن. این ممکن است منجر به عوارض جانبی بیشتر متوترکسات یا آمینوگلیکوزید شود.
• ایبوپروفن اثر منفی را افزایش می دهد سیکلوسپورین بر عملکرد کلیه
• افرادی که داروهای رقیق کننده خون خوراکی مصرف می کنند یا ضد انعقادها، مثلا، وارفارین (کومادین) باید از ایبوپروفن پرهیز کرد زیرا ایبوپروفن نیز خون را رقیق می کند و رقیق شدن بیش از حد خون ممکن است منجر به خونریزی شود.
• اگر آسپرین همراه با ایبوپروفن مصرف شود، ممکن است خطر ابتلا به زخم افزایش یابد.
• افرادی که بیش از سه الکل دارند نوشیدنی ها در روز ممکن است با مصرف ایبوپروفن یا سایر NSAID ها در معرض خطر ابتلا به زخم معده باشد.
• ترکیب SSRI ها یا مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (به عنوان مثال، فلوکستین [Prozac]، سیتالوپرام [Celexa]، پاروکستین [[پاکسیل، پاکسیل سی آر، پکسوا) همراه با NSAID ها ممکن است احتمال خونریزی دستگاه گوارش فوقانی را افزایش دهد.

تداخلات دارویی ناپروکسن و الکل

• ناپروکسن با چندین تداخلات مشکوک یا احتمالی مرتبط است که بر عملکرد سایر داروها تأثیر می گذارد. نمونه های زیر رایج ترین تعاملات مشکوک هستند.
• ناپروکسن ممکن است سطح لیتیوم خون را افزایش دهد (Eskalith, لیتوبید) با کاهش دفع لیتیوم توسط کلیه ها. افزایش سطح لیتیوم ممکن است منجر به سمیت لیتیوم شود.
• ناپروکسن ممکن است اثرات کاهش فشار خون داروهای فشار خون را کاهش دهد. این ممکن است به این دلیل رخ دهد که پروستاگلاندین ها در تنظیم فشار خون نقش دارند.
• هنگامی که ناپروکسن همراه با متوترکسات (روماترکس، ترکسال) یا آمینوگلیکوزیدها (مثلا جنتامایسین) استفاده می شود، سطح خونی متوترکسات یا آمینوگلیکوزید ممکن است افزایش یابد، احتمالاً به این دلیل که دفع این داروها از بدن کاهش می یابد. این ممکن است منجر به عوارض جانبی بیشتر متوترکسات یا آمینوگلیکوزید شود.
• افرادی که داروهای ضد انعقاد مصرف می کنند، به عنوان مثال، وارفارین،کومادین) باید از مصرف ناپروکسن اجتناب کرد زیرا ناپروکسن باعث رقیق شدن خون نیز می شود و رقیق شدن بیش از حد خون ممکن است منجر به خونریزی شود.
• ناپروکسن اثر منفی سیکلوسپورین را بر عملکرد کلیه افزایش می دهد و اثر آن را کاهش می دهد فوروزماید (لاسیکس) و دیورتیک های تیازیدی به دلیل مهار پروستاگلاندین
• بیماران با سابقه مصرف ناپروکسن باید از مصرف ناپروکسن خودداری کنند آسم حملات، کندوها یا سایر واکنش های آلرژیک به آسپرین یا سایر NSAID ها. اگر آسپرین با ناپروکسن مصرف شود، ممکن است خطر ابتلا به زخم افزایش یابد.
• افرادی که بیش از سه نوشیدنی الکلی در روز مصرف می کنند ممکن است در هنگام مصرف ناپروکسن یا سایر NSAID ها در معرض خطر ابتلا به زخم معده باشند.

آیا مصرف ایبوپروفن و ناپروکسن در صورت بارداری یا شیردهی بی خطر است؟

ایمنی ایبوپروفن

• هیچ مطالعه کافی در مورد ایبوپروفن وجود ندارد حامله زنان. بنابراین مصرف ایبوپروفن در طول دوره توصیه نمی شود بارداری. از مصرف ایبوپروفن در اواخر وقت باید اجتناب شود بارداری به دلیل خطر بسته شدن زودرس مجرای شریانی در قلب جنین.
• ایبوپروفن در بدن دفع می شود شیر مادر اما آکادمی آمریکایی از اطفال بیان می کند که ایبوپروفن با آن سازگار است شیر دادن.

ایمنی ناپروکسن

• NSAID ها ممکن است باعث نقص مادرزادی جنین به نام مجرای شریانی (بستن زود هنگام دو رگ خونی اصلی قلب و ریه) در جنین شوند. سه ماهه سوم از بارداری. بنابراین، در این مرحله از بارداری باید از مصرف NSAIDها اجتناب شود.
• مقدار کمی ناپروکسن در داخل بدن دفع می شود شیر مادر. چون غلظت شیر ​​مادر کم است، شیر دادن در حالی که احتمالا مصرف ناپروکسن برای نوزاد مضر نیست.